Czytanie lektur szkolnych od zawsze kojarzy się z presją, którą nauczyciel wywiera na pragnących wolnych wieczorów uczniach. Nie dość, że trzeba teksty przeczytać (i zrozumieć), to jeszcze omawiać czasy i sprawy oddalone od uczniowskiej rzeczywistości o lata świetlne. A gdyby tak odczarować złą sławę książek i zaproponować młodym ludziom konsolidację wielu światów: ich własnych doświadczeń, przeżyć bohaterów w połączeniu z nowoczesną technologią? Jest to jak najbardziej możliwe (i wskazane), wtedy bowiem i nasi uczniowie, i bohaterowie lektur mają szansę pokazać się nam w zupełnie innym świetle.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Jest lato. Lipcowa aura sprzyja spacerom. Wyjdź z domu! Przestrzeń miejska oferuje Ci wiele literackich atrakcji: usiądziesz na „Karuzeli z madonnami”, podejrzysz, co pisze Stanisław Władysław Reymont siedzący na kufrze, poczytasz ze ściany… Gotowy? Chodźmy!
Nowoczesne nauczanie języka polskiego nie opiera się na traktowaniu tego przedmiotu jako hermetycznie zamkniętej dziedziny nauki, która nie jest powiązana z otaczającą ją rzeczywistością. Dla młodych ludzi owa rzeczywistość to przede wszystkim TIK – niezależnie od tego, czy nauczycieli ów fakt satysfakcjonuje czy nie, nie sposób powstrzymać wszechogarniającej nas cyfryzacji i tym bardziej pominąć jej w nauczaniu, zwłaszcza że TIK ma swoje miejsce w podstawie programowej.
Susan Sontag napisała w latach 70., że na skutek ekspansji fotografii ludzie stali się narkomanami obrazów. Od tamtego czasu nasze uzależnienie od bodźców wizualnych znacząco się pogłębiło. Coraz bardziej immersyjne filmy, seriale, gry komputerowe zrobiły swoje. Storyteller powinien o tym pamiętać podczas projektowania swojej opowieści.
Design thinking jako metoda polegająca na kreowaniu innowacyjnych rozwiązań oraz projektowaniu nowych produktów z uwzględnieniem oczekiwań i potrzeb odbiorców dzięki swojej uniwersalności jest wykorzystywana w różnych dziedzinach. Zapoczątkowana w latach 80. XX w. na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii, bazuje na działaniach zmierzających do lepszego zrozumienia potrzeb oraz empatii. Bardzo istotna jest tutaj informacja zwrotna, która powoduje ulepszanie projektowanych rozwiązań po etapie testowania. Doskonale sprawdzi się w edukacji, ponieważ umożliwia nabywanie i rozwijanie licznych kompetencji.
(reż. Raul de la Fuente i Damian Nenow, Polska, Hiszpania, Niemcy, Belgia, Węgry, 2018)
Komiksy, komiksy – magiczne obrazki, Pogonie i walki, pułapki, zasadzki, Podróże przez burze, kowbojskie ło-ho. Komiksy – to jest to!
Jacek Cygan
Większość młodych ludzi uwielbia komiksowy świat. Zwięzłość słowa, celność przekazu wizualnego i liczne onomatopeje tworzą historie absorbujące czytelników od pierwszego kadru. Warto wykorzystać tę miłość, a nawet pójść o krok dalej – zachęcić uczniów do tworzenia własnych komiksów przy wykorzystaniu technologii informacyjno-komputerowych, z którymi są oni „za pan brat”.
Komiks jedynie „marną namiastką książki”? Komiks jest jedną z ikon popkultury i kultury wizualnej. Ostatnie dekady to okres wzmożonej ekspansji tej wypowiedzi wśród dzieci, młodzieży i osób dorosłych*.
Mimo coraz większej popularności komiksu, wielu szkolnych polonistów nie docenia jego edukacyjnego potencjału i nie zalicza tego dynamicznie rozwijającego się gatunku do ulubionych tekstów literackich.
Nie ma sensu patrzeć na sztukę tworzenia komiksu w układzie wertykalnym, to znaczy zastanawiać się, czy należy do sztuki wysokiej czy popularnej, bo postmodernizm zniósł zupełnie takie podziały.
Komiks nie musi opierać się wcale na energii prześmiewczej i drwinie. Często, dzięki temu, że dokonuje się w jego ramach transgresja, odwrócenie wartości i skupienie uwagi na szczególe, wydarzeniach z tła, staje się on medium pamięci historycznej, pomnikiem przypominającym o wydarzeniach.
Kształcenie umiejętności komunikowania się w języku polskim dla wszystkich przedmiotów nauczania powinno mieć charakter priorytetowy. Inaczej mówiąc, na nauczycielach wszystkich przedmiotów spoczywa odpowiedzialność za to, jak sprawnie uczniowie potrafią komunikować się w języku polskim – zarówno w mowie, jak i w piśmie.