Na łamach marcowego wydania czasopisma „Polonistyka” publikujemy szereg artykułów skupionych wokół jubileuszowego Roku Polskiego Teatru Publicznego, ustanowionego przez Sejm w związku z 250. Rocznicą powstania Teatru Narodowego w Warszawie. Niniejszy numer czasopisma otwiera artykuł prof. Jerzego Bralczyka pt. „Teatr”. Wybitny polski językoznawca, specjalista w zakresie języka mediów, reklamy i polityki szuka w nim odpowiedzi na pytania: „Co to jest – teatr? Dziedzina sztuki czy instytucja? Budynek czy spektakl? Scena czy widownia? Aktorzy czy publiczność? A może napisane sztuki? I czy te znaczenia nie mylą się nam?”.
W marcu i kwietniu poruszamy również następujące zagadnienia:
Zachęcamy Państwa do lektury artykułu Pawła Chmiela pt. „Mazolowski i jego Polka tour”, który publikujemy w rubryce „W dobrym guście”. Autor recenzuje w nim koncert zespołu Mazolewski Quintet, będący częścią trasy koncertowej „Polka tour” promującej płytę „Polka”. Wydarzenie miało miejsce 12 lutego br. w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu. „Mazolewski przywrócił taneczność muzyce jazzowej. W historii jazzu sporą część zajmuje taniec. Tańczono do ragtimów, charlestonów, foxtrotów, boogie-woogie, niezapominając o całej erze swingu. Współcześnie jazz kojarzony jest z wirtuozerią – i podobnie jak muzyka klasyczna z pewną elitarnością i hermetycznością. Mazolewski Quintet nie gra swingu, a tym bardziej boogie-woogie. Taneczność w jazzie Mazolewskiego wyczuwalna jest za sprawą yassu (jass), który choć nie jest postrzegany jako nowy gatunek muzyczny, wyróżnia się jako osobny styl w muzyce, łączący w sobie elementy współczesnej muzyki improwizowanej, jazzu, punk rocka i folku” – pisze Paweł Chmiel.
Czy współczesny Teatr Narodowy to teatr zaangażowany? Na to pytanie odpowiada historyk sztuki Zofia Ozaist-Zgodzińska w artykule zatytułowanym „Teatr – narodowy, publiczny czy powszechny?”. Autorka podkreśla, że „Teatr Narodowy powstał i nadal ma służyć pożytkowi publicznemu. Celem nie jest zysk, lecz troska o wartości niematerialne. Jednocześnie jest to instytucja obywatelska, a tym samym przestrzeń wymiany myśli i dyskusji. Przy tym spełnia szerokie funkcje różnych ośrodków kultury, na przykład organizując wystawy czy wydając czasopisma. To także ważne społecznie miejsce spotkań, przestrzeń kontaktu z estetyką, ale i refleksji na temat rzeczywistości, gdzie oddźwięk znajdują momenty ważne dla całej wspólnoty”.
W rubryce „Akademia rozwoju nauczyciela” publikujemy artykuł Aleksandry Szwarc zatytułowany „Nie odpuszczaj dramy! O wyższej konieczności stosowania dramy na lekcjach”. Autorka przekazuje czytelnikom praktyczne wskazówki, jak utrzymać zainteresowanie uczniów na zajęciach koła teatralnego. „Drama jest jedną z aktywizujących metod nauczania, w której wyróżnić można techniki takie jak rozmowa, wchodzenie w rolę, wywiad, improwizacja, inscenizacja czy ćwiczenia pantomimiczne. Niektóre z nich, niezależnie od etapu edukacyjnego, dość często goszczą na lekcjach języka polskiego; inne, te najbardziej wymagające (np. inscenizacja), odchodzą do lamusa – i to nie z powodu nieatrakcyjności dla uczniów” – pisze Aleksandra Szwarc.
„Teatr alternatywny. Samopoczucie po komunizmie” to tytuł artykułu dra Wiesława Kota, który publikujemy w rubryce „Horyzonty Polonistyki”. Polonista, wykładowca uniwersytecki, publicysta i krytyk filmowy opisuje w nim historię polskiej sceny awangardowej i osiągnięcia współczesnego polskiego teatru alternatywnego na przestrzeni ostatnich lat. Autor podkreśla, że „o teatrze spoza głównego nurtu przypominamy sobie przy okazji spektakli-skandali, takich jak «Golgota picnic» czy «Shoping and fucking». Błąd! Teatr ten pulsuje silniej niż renomowane sceny repertuarowe. To potężny gmach – sceny alternatywne zaś to przybudówki. A na naszych oczach przybudówki te przerastają wzniosłą fasadę”.
W rubryce „Polski w praktyce” publikujemy tekst Kornelii Nowak i Leokadii Pawliszak pt. „Wiecznie młoda, czyli Nowa Matura”. Autorki przekazują w nim informacje o zakresie wymagań sprawdzanych na egzaminie maturalnym z języka polskiego i szczegółowych kryteriach oceniania wypowiedzi ustnej oraz pisemnej części egzaminu na poziomie podstawowym i rozszerzonym. „Nową formułę egzaminu maturalnego z języka polskiego szeroko omawia Informator o egzaminie maturalnym z języka polskiego od roku szkolnego 2014/2015, opracowany przez CKE we współpracy z OKE. Od momentu publikacji w 2013 roku do dziś wydawnictwa edukacyjne, placówki ODN oraz CKE przygotowały szereg szkoleń, wykładów i warsztatów, instruujących polonistów, jak przygotować uczniów do nowej formuły egzaminu. W praktyce termin «nowa matura» oznacza w istocie szereg modyfikacji lub faktycznych zmian zarówno w ustnej, jak i pisemnej części egzaminu” – pisze Kornelia Nowak.
