Eminencje zachwytu

Albo inna historia. Tym razem Marquez i Miłość w czasach zarazy. Młode kobiety spotkały się w łaźni, by skrycie palić i rozmawiać o mężczyznach i miłosnych uniesieniach. Nagie, bezwstydne, miękkie od gorącej wody. Pamiętam tę scenę, zupełnie jakby to było moje wspomnienie, jakbym to widziała z oddali, w półmroku.

Takie podglądane obrazy można skojarzyć z fotografią, ale również, albo jeszcze bardziej – ze sceną teatralną. Bowiem zupełnie jak w teatrze jest to odkrywanie rzeczywistości, której na co dzień może nawet nie zauważamy. Teatr ekstraktuje rzeczywistość i tworzy eliksiry z najcenniejszych składników. Teatralny sposób percypowania jest charakterystyczny dla przedstawień świata kobiet w sztuce – niezależnie od kręgu kulturowego. Obraz przestrzeni, w której poruszają się kobiety, jest bardzo często pokazywany jako terytorium wyodrębnione, hermetyczne i magiczne. Pełen dostęp do niego oraz możliwość poznania jego prawdziwego bogactwa mają wyłącznie osoby wtajemniczone, posługujące się tym samym język...