Dział: Akademia rozwoju nauczyciela

Od lat zyskuje coraz większą popularność na całym świecie, korzystają z niego niemal wszystkie grupy zawodowe, jak również osoby prywatne, ostatnio ogromnym powodzeniem cieszy się w polskich szkołach.

Szkoła jako instytucja edukacyjna i środowisko wychowawcze jest zobowiązana dbać o wszechstronny rozwój osobowości młodego pokolenia. Powinna należycie wypełniać funkcję nie tylko kształcącą, polegającą na przekazywaniu wiedzy z różnych dziedzin, lecz także opiekuńczo-wychowawczą, związaną z zaspokojeniem potrzeb niezbędnych dla prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego uczniów oraz kształtowaniem ich postaw moralnych i społecznych.

Współczesny nauczyciel to osoba, która wciąż doskonali swój warsztat pracy. Chcąc osiągnąć sukces, uatrakcyjnia swoje zajęcia poprzez wprowadzanie innowacyjnych metod, form i pomocy dydaktycznych. Taka otwartość i chęć ciągłego rozwoju stanowi wymaganie stawiane przed dzisiejszym edukatorem, wychowawcą. Coraz częściej nauczyciele wykorzystują w swojej pracy metody aktywizujące, problemowe, praktycznego działania, a wśród nich można wymienić metodę tekstu przewodniego.

Wszyscy znamy tę literacką legendę. Po wydaniu Cierpień młodego Wertera, które okazały się oszałamiającym sukcesem czytelniczym i swoistym fenomenem społecznym, przez Europę Zachodnią przetoczyła się fala samobójstw młodych ludzi. Chcieli oni nie tylko strojem upodobnić się do tytułowego bohatera powieści epistolarnej Goethego, ale również rozwiązywać problemy w zaproponowany przez Wertera sposób.

Liścik do nauczyciela

Pod koniec jednej z lekcji języka polskiego poprosiłam moich uczniów, by wyciągnęli kartki i napisali do mnie liścik z informacją, w jaki sposób chcą pracować z lekturą pt. „Niezgodna”. Jest to książka bardzo popularna, uwielbiana przez młodzież, często wypożyczana, na prośbę naszych uczniów zresztą zakupiona do szkolnej biblioteki i wprowadzona na listę lektur.W liścikach znalazło się wiele ciekawych, inspirujących wskazówek. Uczniowie chcieli przeżyć tekst „po swojemu” – zaproponowali, że sami przygotują i przeprowadzą debatę, quiz wzorowany na teleturnieju, prosili o możliwość odegrania scenek dramowych na podstawie kluczowych fragmentów książki – dotyczących tzw. testu predyspozycji i ceremonii wyboru frakcji. Oczywiście bardzo często pojawiał się także pozornie mało wyszukany postulat, by nie robić sprawdzianu z treści lektury i by wspólnie obejrzeć adaptację filmową książki Veroniki Roth – te wypowiedzi były jednak dla mnie także na swój sposób cenne, bo uczniowie zasygnalizowali mi w ten sposób, że lektura kojarzy się im ze stresem, obowiązkiem, sprawdzaniem wiedzy. Wszystkie propozycje zostały przeze mnie zaakceptowane.

W ciągu ostatnich lat zaszły bardzo widoczne zmiany cywilizacyjne wynikające głównie z rozwoju technologii. Taki stan rzeczy niesie ze sobą konsekwencje mające wpływ zarówno na funkcjonowanie jednostki, jak i całego społeczeństwa. W wielu dziedzinach poszukuje się nowych, przystających do obecnej rzeczywistości rozwiązań. Również w procesie uczenia się i nauczania wymagane jest podejmowanie innowacyjnych działań, gdyż metody tradycyjne są coraz mniej atrakcyjne dla ucznia i nie przynoszą pożądanych efektów.

Problem wulgarnego czy też pełnego kolokwializmów języka uczennic i uczniów jest stary jak świat i aktualny w każdym pokoleniu. Obecnie wydaje się jednak, że jego skala jest większa niż przed laty. Jak temu skutecznie przeciwdziałać?

Czytanie literatury jest jedną z podstawowych czynności człowieka myślącego. Trudno wyobrazić sobie realizację treści programowych edukacji polonistycznej na wszystkich etapach nauczania bez aktywnego kontaktu ucznia z tekstem literackim. Tymczasem współczesny nauczyciel, nie tylko szkolny polonista, styka się z syndromem nieczytania uczniów – rzecz dotyczy nie tylko odbioru tekstów klasycznych, ale również tekstów literackich w ogóle, co niezwykle silnie uwypuklił Raport Biblioteki Narodowej.