Ile wiemy o sobie?
Scenariusz zajęć dla uczniów szkoły ponadpodstawowej

Przebieg lekcji

Faza wstępna:

■      Rozpoczęcie zajęć od zbudowania pozytywnej atmosfery, która zapewni uczniom poczucie bezpieczeństwa, wpłynie korzystnie na ich uwagę i koncentrację oraz zmotywuje do słuchania siebie nawzajem. Zachęcenie uczniów, aby podzielili się ze sobą tym, co nowego lub interesującego zdarzyło się w ich życiu, to dobry początek każdej lekcji. Przykładowe pytania w rundce z wyboru:
– Co dzisiaj Cię ucieszyło?
– Jaki sukces ostatnio odniosłeś?

■      Ukierunkowanie uczniów na temat lekcji, czyli druga próba udzielenia odpowiedzi na postawione w tytule zajęć pytanie. Metoda prezentacji siebie w formie niedokończonych zdań ma na celu ukierunkowanie uczniów, wsparcie w poszukiwaniu odpowiedzi, pomoc w samodzielnym i właściwym formułowaniu wniosków, skłonienie do autorefleksji, motywowanie do zdobywania nowych doświadczeń. Jest to znana prosta metoda praktykowana na co dzień w szkole. Wystarczy użyć kilku zdań zaczynających się od określonych pojęć, zwrotów, słów kluczowych, pytań i gotowe. Przykładowe zdania:
– Ludzie lubią mnie za…
– Jestem dobry w…
– Muszę popracować nad…
– Zależy mi na…
– W innych szczególnie cenię…
– Zwracam uwagę na…
– Nie chcę pracować jako…
– Marzę o…
– Lubię gdy…

■      Wspieranie procesu uczenia się, czyli wymiana doświadczeń w parach. Uczniowie prowadzą rozmowę w oparciu o poniższą instrukcję (w parach). Pytania są zadawane w dwie strony, uczniowie zamienią się rolami. Jako podsumowanie ćwiczenia pojawia się trzecia próba udzielenia odpowiedzi na postawione w tytule zajęć pytanie.

Lista pytań: 
– Opowiedz o sytuacji, w której nauczyłaś/nauczyłeś się czegoś wartościowego, ważnego w Twoim życiu.
– Kiedy to było?
– Czego się nauczyłaś/nauczyłeś?
– W jaki sposób przebiegał proces uczenia się?
– Z jakich zasobów korzystałaś/korzystałeś?
– Jakie zasoby odkryłaś/odkryłeś w sobie dzięki tej sytuacji?
– Co stało się możliwe dzięki temu doświadczeniu?
– Kim się stałaś/stałeś w związku z tą sytuacją?
– Jaką główną wartość to doświadczenie wniosło do Twojego życia?
– Za co możesz sobie podziękować z perspektywy dnia dzisiejszego?

Faza realizacyjna:

■      Wysłuchanie przez uczniów wzorcowo odczytanego wiersza Wisławy Szymborskiej pt. Minuta ciszy po Ludwice Wawrzyńskiej i próba jego zespołowej interpretacji metodą pogadanki heurystycznej. Uczniowie udzielają odpowiedzi na zapisane na tablicy pytania: Co czujesz po wysłuchaniu tekstu? Jaki obraz wydarzeń widzisz? Czyją historię usłyszałaś/usłyszałeś? Kto zyskał, a kto stracił i co? Jaka mądrość płynie dla Ciebie z tej historii? Co możesz zrobić już dzisiaj z wiedzą, którą właśnie zdobyłaś/zdobyłeś?

■      Ułożenie w grupach kryteriów sukcesu do pracy pisemnej w formie szkicu interpretacyjnego wiersza Szymborskiej. Zostaje określony cel: napiszę szkic interpretacyjny nt. Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono oraz pytanie kluczowe – Jaką wiedzę ma osobie każdy z nas? oraz KSU – Kryteria Sukcesu Ucznia: formułuję tezę interpretacyjną i inne.

■      Zredagowanie w grupach prac pisemnych w formie szkicu interpretacyjnego wiersza. Uczniowie odnoszą się w swojej pracy do ustalonych kryteriów sukcesu. 

■      Zapisanie w grupach konstruktywnych informacji zwrotnych do pracy kolegów/koleżanek z grupy. Jej celem jest pozytywne wzmocnienie w formie oceny koleżeńskiej. Pozwala to docenić pracę ucznia, co stanowi naturalny i najlepszy motywator do nauki. Nie są to zwykłe pochwały, a konkretne informacje nawiązujące do ustalonych wcześniej kryteriów sukcesu. Zadanie wykonane zgodnie z formularzem IZ.Uczeń zostaje doceniony za swoją pracę, dowiaduje się, co dobrze byłoby w niej zmienić, w jaki sposób ma to zrobić oraz jakie ma perspektywy rozwojowe w danym obszarze. Ważne, aby pozytywów było więcej niż negatywów. Informacja zwrotna to wyzwanie.

CO JEST DOBRE? Wyszczególnienie i docenienie dobrych elementów w pracy, co i w jakim zakresie zostało wykonane prawidłowo, które kryteria sukcesu zostały spełnione:
–    Mocną stroną Twojej pracy jest…,
–    Zrobiło na mnie wrażenie…,
–    Doceniam szczególnie…,
–    Dobrze wykonałeś…,
–    Podoba mi się, że…,
–    Uważam, że możesz być zadowolony/dumny…

CO WYMAGA POPRAWY? Identyfikowanie błędów, co i w jakim zakresie jest nieprawidłowe, które kryteria sukcesu nie zostały spełnione i wymagają korekty, komunikowanie, co wymaga poprawy lub dodatkowej pracy:
–    Zauważyłam błąd w…,
–    Usterki, które ujrzałam…,
–    Dostrzegam, że w pracy brakuje…,
–    Niedostatki w pracy to…

JAK NAD TYM PRACOWAĆ? Podanie instrukcji, w jaki sposób dokonać poprawy błędów, jak szukać poprawnych rozwiązań, co i jak dobrze byłoby zmienić: zwróć uwagę…, popraw…, porównaj…, skoryguj…, zastąp…, zmień…, przekształć…, nanieś poprawki…

CO ROZWIJAĆ? Wskazanie kierunku, w którym uczeń może dalej podążać, wskazanie alternatywnych/nowych pomysłów, metod, form pracy: zachęcam do…, zobacz…, zajrzyj…, spróbuj…, poszukaj…, co myślisz o…, proponuję, abyś…, myślę, że mogą cię zainteresować…

■      Sprawdzenie w grupach, czy napisane IZ do prac pisemnych kolegów zawierają wszystkie elementy oceny koleżeńskiej. Uczniowie odpowiadają na pytania do komentarzy IZ:
–    Czy zwracałaś/zwracałeś się do kolegi/koleżanki po imieniu?
–    Czy napisałaś/napisałeś na początku jakąś pochwałę, jakiś komplement?
–    Czy Twój komentarz dotyczył pracy kolegi/koleżanki (a nie samego kolegi/koleżanki)? 
–    C...