Dział: Akademia rozwoju nauczyciela

Relacja pomiędzy rodzicami a nauczycielami to jeden z filarów efektywnego systemu edukacji. Współpraca obu stron jest kluczowa dla harmonijnego rozwoju ucznia, który znajduje się w centrum tego partnerstwa. Jednak w praktyce zdarzają się sytuacje konfliktowe wynikające z różnicy oczekiwań, braku zrozumienia, komunikacji lub złożonych napięć emocjonalnych. Takie konflikty, choć trudne, mogą być okazją do wypracowania lepszych metod współpracy, o ile odpowiednio się nimi zarządzi.

„Edukacja włączająca rozumiana jest jako podejście w procesie kształcenia i wychowania, którego celem jest zwiększanie szans edukacyjnych wszystkich osób uczących się poprzez zapewnianie im warunków do rozwijania indywidualnego potencjału, tak by w przyszłości umożliwić im pełnię rozwoju osobistego na miarę swoich możliwości oraz pełne włączenie w życie społeczne. Edukacja ta stawia za cel wyposażenie uczniów w kompetencje niezbędne do stworzenia w przyszłości włączającego społeczeństwa, czyli społeczeństwa, w którym osoby niezależnie od różnic m.in. w stanie zdrowia, sprawności, pochodzeniu, wyznaniu są pełnoprawnymi członkami społeczności, a ich różnorodność postrzegana jest jako cenny zasób rozwoju społecznego i cywilizacyjnego. Włączenie to proces, który pomaga pokonywać bariery ograniczające obecność, uczestnictwo i osiągnięcia uczniów”. 

Alternatywne metody nauczania są niestandardowym modelem dydaktycznym, który odbiega od tradycyjnych metod stosowanych w większości szkół. Kładą one nacisk na indywidualne i elastyczne podejście do ucznia oraz rozwijanie kreatywności i samodzielności. Metody te często wykorzystują interaktywne techniki, takie jak: nauka przez doświadczenie, freinetowskie projekty grupowe, odwrócona klasa, edukacja Montessori1 czy nauczanie steinerowskie2, które integrują naukę ze sztuką. Celem tych metod jest wykształcenie umiejętności radzenia sobie w praktycznych sytuacjach, a więc nie jest to tylko przyswajanie wiedzy.

Zebrania wychowawców z rodzicami są nieodłącznym elementem funkcjonowania szkoły, jednak często stają się źródłem frustracji zarówno dla nauczycieli, jak i dla rodziców. Rodzice, obawiając się negatywnych opinii na temat swojego dziecka, nierzadko postrzegają te spotkania jako stresujące i czasochłonne. Dodatkowo wielu z nich uważa, że zebrania są zbyt „przegadane” i nieefektywne. Jak zatem zorganizować takie spotkanie, aby było ono produktywne, a rodzice wyszli z niego z poczuciem, że ich czas został dobrze wykorzystany? Oto praktyczne wskazówki dotyczące prowadzenia efektywnych zebrań z rodzicami, z uwzględnieniem obaw i potrzeb opiekunów dzieci.

Jednym z bardzo złożonych problemów, który z roku na rok narasta i przyjmuje różne formy, są uzależnienia wśród dzieci i młodzieży, zarówno te od substancji psychoaktywnych (alkoholu, nikotyny, leków, narkotyków), jak i od nałogowo podejmowanych zachowań/czynności (używania telefonu komórkowego, komputera i gier). Nie na darmo XXI wiek określa się mianem „ery nowych uzależnień”.

Aby pomagać innym, należy w pierwszej kolejności zaopiekować się sobą. Przymierze terapeutyczne, którego podstawą jest akceptacja, szacunek, otwartość i empatia wobec drugiego, ma szansę stać się dużo bardziej autentyczne, jeżeli postawy te charakteryzują również terapeutę w jego relacji z samym sobą. Jak zadbać o samego siebie?

Komunikacja między nauczycielami a rodzicami stanowi fundament efektyw- nego procesu edukacyjnego i wychowawczego. W przypadku problemów z zachowaniem uczniów lub trudności edukacyjnych sposób, w jaki nauczyciel przedstawia te kwestie rodzicom, może znacząco wpłynąć na ich odbiór i – co za tym idzie – na przyszłą współpracę. Warto zatem wiedzieć, jak przekazywać informacje o problemach w sposób empatyczny, zrozumiały i konstruktywny. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie zasad skutecznej komunikacji z rodzicami w takich sytuacjach oraz wskazanie, jak nauczyciele mogą budować z nimi partnerskie relacje.