Czy zdajecie sobie sprawę, że kiedyś na Ziemi mieszkało kilka gatunków ludzi? A może widzieliście mrówki noszące patyczki do mrowiska? W jakim celu to robią? Czy po gwiazdach można chodzić boso? Dlaczego człowiek zapomina, skoro mózg jest genialny? Jak to możliwe, że ptaki latają, a ludzie nie? Każdy młody człowiek chce się uczyć i odkrywać, dlatego zadaje pytania i łatwo daje się wciągnąć w ciekawie opowiedziane historie. Cecha ta jest mu dana od urodzenia. Głównym zadaniem szkoły wydaje się więc podtrzymanie tej naturalnej pasji i niezepsucie tego, co zgodne z naturą mózgu. Niestety, dzieje się wręcz przeciwnie. Dziecko chce się uczyć, rozwijać i poznawać świat, ale… potem idzie do szkoły. Wówczas to, co kiedyś było czystą przyjemnością, staje się obowiązkiem. A to zmienia wszystko.
Dział: Akademia rozwoju nauczyciela
Zarówno sukcesy, jak i porażki mają znaczący wpływ na samopoczucie psychiczne uczniów i uczennic w szkole. W przypadku niepowodzenia młodzi ludzie doświadczają negatywnych emocji. Jeśli ich udziałem staje się zwycięstwo, wówczas towarzyszą im pozytywne odczucia. Można jednak odnieść wrażenie, że w przestrzeni edukacyjnej wciąż za mało uwagi poświęca się na celebrowanie zwycięstw. Niestety więcej czasu oraz energii pochłaniają niepowodzenia dzieci i młodzieży, a uczniowie są częściej karani niż nagradzani.
Problemy uczniów i uczennic doświadczających zaburzenia czy zespołu zaburzeń zwanego ogólnie dysleksją często są sprowadzane jedynie do trudności związanych z czytaniem i poprawnym pisaniem, na które zwracają uwagę przede wszystkim nauczyciele i nauczycielki języka polskiego. Jednak przyjęta i stosowana dość powszechnie, w tym w polskim prawie oświatowym, definicja dysleksji – rozumianej jako specyficzne trudności w uczeniu się – znacznie rozszerza ich zakres. Jej wrodzony bądź rozwojowy charakter, polegający na zaburzonym funkcjonowaniu układu nerwowego, powoduje, że trudności te nie będą dotyczyły tylko nauki wyżej wymienionych czynności, ale także umiejętności życiowych związanych np. z motoryką małą, czyli choćby sznurowaniem butów czy orientacją przestrzenną potrzebną do odróżniania stron prawej od lewej, wskazywania kierunków lub posługiwania się mapą.
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś(-łaś) się, jak sprawić, by Twoje lekcje były bardziej inspirujące i skuteczne? A może szukasz sposobu na to, by wzbudzić ciekawość uczniów i zwiększyć ich motywację do nauki? Rozruchy i przerywniki pozwolą Ci nauczać w sposób pełen radości i kreatywności, a czas spędzony z uczniami będzie źródłem energii napędzającej Cię do pracy, życia i rozwoju. Jesteś gotowy(-wa)?
Co zrobić, aby sprawdzian i kartkówka były przez uczniów wyczekiwane i nie budziły wśród nich strachu? Postaram się w tym artykule podać kilka moich propozycji, które wprowadziłem u siebie i działają.
Nasze wyobrażenie o uczniach zdolnych zwykle koncentruje się na tych dzieciach, które odnoszą spektakularne sukcesy w jakiejś dyscyplinie naukowej lub są wszechstronnie utalentowane w wielu różnych dziedzinach [1]. Czy rzeczywiście tak jest, że uczniowie zdolni to tylko ci, których znamy ze szkoły jako laureatów konkursów, z nienagannymi manierami oraz arsenałem piątek i szóstek? Jak się okazuje, nie zawsze jest to jedyna prawda.
Nie istnieją osobne zestawy kompetencji dla młodszych nastolatków i dla czterdziestolatków. Kompetencje są takie same dla wszystkich, bo wszyscy prędzej czy później będziemy uczestniczyć w życiu społecznym i w rynku pracy. Poniższy wybór nie jest zamkniętym katalogiem, tylko zbiorem przygotowanym na podstawie doświadczeń Fundacji Digital University, skupiającym kompetencje najbardziej potrzebne i pożądane. Współpracując na co dzień zarówno ze społecznościami szkolnymi, jak i z młodymi kobietami wchodzącymi na rynek pracy oraz czerpiąc z naszych biznesowych korzeni, rozumiemy, czego jako ludzie potrzebu- jemy, aby swobodnie radzić sobie w świecie, który nas czeka, i z wyzwaniami, które przed nami stoją.
Nie każdy uczy się tak samo – to truizm powtarzany i słyszany przez nauczycieli tysiące razy. Pytanie, co znaczy to dla nas w praktyce? Co robimy, by na co dzień uczyć skutecznie w grupie różnorodnej pod wieloma względami? Ustawiając ławki w układzie kinowym i prowadząc wykład albo próbując oceniać wszystkich jednakową skalą, ułatwiamy sobie pracę z przeładowanymi klasami, ale całkowicie ignorujemy tę wiedzę. Nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, że wybieramy często takie metody, które pasują jedynie do naszego wzorca przetwarzania informacji.
Standardy Ochrony Małoletnich nie są generalnie nową konstrukcją prawną. Już wcześniej szkoły i placówki oświatowe przygotowywały takie standardy czy procedury, które wiązały się z ochroną małoletnich, jednak uchwalona 13 lipca 2023 r. nowelizacja Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz niektórych innych ustaw nakłada dodatkową odpowiedzialność na placówki mające kontakt z małoletnimi.