Zarówno sukcesy, jak i porażki mają znaczący wpływ na samopoczucie psychiczne uczniów i uczennic w szkole. W przypadku niepowodzenia młodzi ludzie doświadczają negatywnych emocji. Jeśli ich udziałem staje się zwycięstwo, wówczas towarzyszą im pozytywne odczucia. Można jednak odnieść wrażenie, że w przestrzeni edukacyjnej wciąż za mało uwagi poświęca się na celebrowanie zwycięstw. Niestety więcej czasu oraz energii pochłaniają niepowodzenia dzieci i młodzieży, a uczniowie są częściej karani niż nagradzani.
Autor: Małgorzata Pruś
Pedagożka, polonistka i edukatorka. Pracuje jako doradca zawodowy i metodyczny. Specjalizuje się w pracy z młodzieżą szkolną w sferze profilaktyki oraz kompetencji kluczowych, a także w procesowym doskonaleniu kadr oświaty w zakresie rozwoju zawodowego. Posiada uprawnienia pedagoga, nauczyciela, coacha, mediatora szkolnego, organizatora rozwoju edukacji, trenera kompetencji kluczowych oraz e-nauczyciela.
Superwizja jest pojęciem obecnym w psychologii oraz psychoterapii. Co daje superwizja psychologowi i psychoterapeucie? Po pierwsze spełnia on w ten sposób niezbędny wymóg, przygotowując się do pracy lub pracując w zawodzie, po drugie otrzymuje przestrzeń do rozwoju. Praca z ludźmi i dla ludzi polegająca na stałym kontakcie z nimi oraz budowaniu i utrzymywaniu relacji niezwykle absorbuje. W wielu innych dziedzinach, oprócz psychologii i psychoterapii, także funkcjonują superwizje, między innymi w pracy socjalnej. Czy pracownicy oświaty mają możliwość superwizowania swojej pracy?
„Odkrycie źródła siły w samym sobie jest w konsekwencji najlepszą przysługą, jaką możemy wyświadczyć innym ludziom”.
Rolo May
Dzisiaj kluczem otwierającym drzwi do edukacji jest dostępność. Włączanie wszystkich uczniów na równych prawach do ogólnodostępnej szkoły stanowi standard. Osoby uczące nie chcą już pustych dyskusji o wychodzeniu ze strefy komfortu. Na tym etapie potrzebują wymiany dobrych praktyk. Każdy moment jest dobry na dokonanie autoewaluacji własnego warsztatu pracy. Warto stanąć przed lustrem i zapytać siebie: co się udało, co nie wyszło, czego robić mniej, komu poświęcić więcej uwagi, a z czego zrezygnować. Dobrze, jeśli pośród tych pytań pojawi się refleksja dotycząca dostępności procesu edukacji dla wszystkich osób uczących się.
Zastanawiając się nad sensownymi argumentami przemawiającymi za potrzebą i celowością uczenia się języka polskiego w szkole, polonista możne sięgnąć po zasoby, którymi dysponuje szkolny doradca zawodowy. Zestawienie tych dwóch edukacyjnych obszarów otwiera uczniów na pragmatyczny wymiar lekcji języka polskiego w szkole.