Scenariusz lekcji do filmu Morderstwo w Orient Expressie

Temat zajęć

Ofiary zbrodni. Herkules Poirot w wizji Kennetha Branagha

Cele operacyjne

Uczeń/uczennica:

POLECAMY

poznaje wyznaczniki gatunkowe kryminału oraz jego znaczenie w historii literatury i filmu,
potrafi wskazać najsłynniejsze literackie i filmowe postaci detektywów,
rozpoznaje elementy współczesnego świata w filmie kostiumowym,
rekonstruuje filozoficzne i etyczne kwestie postawione w filmie, wskazując argumenty na poparcie wybranego przez siebie stanowiska,
przypomina sobie pojęcie adaptacji filmowej,
w oparciu o wybrane sceny filmu objaśnia znaczenie przestrzeni w wybranych scenach,
określa różnice efektu, jakie wybrane sceny wywołują podczas lektury od tych, które może przezywać widz podczas seansu

Metody i formy pracy

heureza, klasyczna metoda problemowa, praca w grupach jednolita i niejednolita.

Nauczyciel lub nauczycielka (dalej zwani konsekwentnie nauczycielem) rozpoczyna lekcję od pytania o wrażenia z filmu i podchwytuje zwłaszcza kwestie związane ze stosunkiem uczniów do filmu kostiumowego oraz kryminału, jako dwóch naczelnych konwencji, w obrębie których Morderstwo w Orient Expressie może być oceniane. Stara się ustalić, czy dla uczniów była to typowa intryga sensacyjna, czy też dostrzegli rzeczy dla siebie nowe, niezwykle. Dyskusja może przynieść następujące uwagi, które nauczyciel może spisać na tablicy w formie tabeli. [12 min]

Przykładowo:

Kryminał	Film kostiumowy
gatunek, gdzie intryga koncentruje się wokół zagadki kryminalnej	przedstawia bohaterów z minionej epoki
bohaterem jest poszukiwacz prawdy (samotny detektyw, policjanci, dziennikarz, osoby związane z wymiarem sprawiedliwości), który musi ustalić motywy/sprawcę/okoliczności zbrodni	stara się odtworzyć realia czasów, w których osadzona jest fabuła
profesja bohaterów uzasadnia szereg konwencjonalnych sytuacji (pościgi, przesłuchania, analiza materiału dowodowego, konfrontacje fizyczne między bohaterami…)	uzgadnia zachowania postaci, scenografię, kostiumy itd. z dokumentami z epoki lub ustaleniami historyków
sygnały dotyczące tego „kto zabił” powinny być widoczne, ale nieoczywiste; zbyt szybkie rozwiązanie intrygi przez odbiorcę ogranicza radość uczestnictwa w śledztwie	twórcy mogą zdecydować się na anachronizmy, które (na przykład) podkreślą ich stosunek do pewnych kwestii czy sytuacji albo pozwolą lepiej odnaleźć się widzowi w tym innym czasie (np. muzyka z innej epoki, brak precyzji w doborze rekwizytów)

Nauczyciel ustala, czy konwencja kryminalna (detektywistyczna) jest wciąż popularna we współczesnym kinie, co uczniowie powinni potwierdzić, wskazując na znane sobie produkcje. Nauczyciel powinien zwłaszcza podchwycić takie tytuły, jak Biuro detektywistyczne Lassego i Mai, Nostalgia anioła, filmy i seriale o Sherlocku Holmesie, Batmanie, Sokół maltański, Zabić drozda itd. jako fabuły, których wątki kryminalne/detektywistyczne zaczerpnięte zostały z powieści, na postawie których powstały. Nauczyciel pyta o to, czym jest adaptacja, wykorzystując dowolną definicję jako punkt odniesienia, skupiając się jednak na kwestiach wierności i możliwościach zmiany. Uczniowie, zapytani o to, w jakim stopniu twórcy filmowemu wolno zmieniać literacki pierwowzór, będą zapewne stali na...

Co zyskasz, kupując prenumeratę?