Na łamach wrześniowego wydania czasopisma „Polonistyka” omawiamy korzyści płynące z realizacji projektu edukacyjnego, zastanawiamy się, jak rozmawiać z rodzicami ucznia mającego problem z ortografią i dyskutujemy z Ałbeną Grabowską, autorką bestsellerowego „Stulecia Winnych”, powieści „Coraz mniej olśnieni”, „Lot nisko nad ziemią”, „Tam, gdzie urodził się Orfeusz”, a także książek dla dzieci i młodzieży. Ponadto we wrześniu i październiku analizujemy przysłowia i związki frazeologiczne w kontekście podstawy programowej szkół podstawowych.
„Począwszy od roku szkolnego 2010/2011, zgodnie z rozporządzeniem MEN z dnia 20 sierpnia 2010 roku, uczniowie gimnazjum, których kształcenie odbywało się według wówczas już nowej podstawy programowej, obligatoryjnie realizują projekt edukacyjny. W rozporządzeniu czytamy: «Projekt edukacyjny jest zespołowym, planowym działaniem uczniów, mającym na celu rozwiązanie konkretnego problemu, z zastosowaniem różnorodnych metod. (...) Zakres tematyczny projektu edukacyjnego może dotyczyć wybranych treści nauczania określonych w podstawie programowej kształcenia ogólnego dla gimnazjów lub wykraczać poza te treści». Ponadto, fakt zrealizowania przez ucznia projektu edukacyjnego oraz temat projektu jest odnotowywany na świadectwie ukończenia gimnazjum, a ocena stopnia wywiązania się z tego zadania wchodzi w skład oceny zachowania” – pisze Natalia Kuźmińska w artykule zatytułowanym „Projekt edukacyjny – refleksje praktyka”, który publikujemy w rubryce „Akademia rozwoju nauczyciela”. Autorka wymienia w nim korzyści płynące z realizacji projektu edukacyjnego i wyjaśnia, dlaczego warto pracować metodą projektu.
W wywiadzie miesiąca Ałbena Grabowska – polska pisarka, lekarz neurolog i epileptolog zdradza, jakie znaczenie w jej życiu mają opowieści, jaki jest jej przepis na bestseller i komu dedykuje swoją literaturę. W rozmowie z Edytą Żmudą Ałbena Grabowska opowiada także o swoich bułgarskich korzeniach, dorastaniu w Polsce i ulubionych książkach.
Zachęcamy Państwa do lektury case study autorstwa Bożeny Popieli pt. „Jak rozmawiać z rodzicami ucznia z problemami ortograficznymi?”. Wykładowca, trener, edukator i specjalista ds. zarządzania oświatą radzi, jak zaplanować i poprowadzić rozmowę coachingową dotyczącą wartości poprawności językowej z rodzicem dziecka, które ma problem z ortografią. „Zła sytuacja rodzinna dotyczy wielu negatywnych zjawisk występujących w rodzinie ucznia. Stanowić ją mogą oprócz powszechnie znanych, jak alkoholizm czy rozbicie rodziny, także mniej zauważalne wpływy rodziców czy niewłaściwe postawy rodziców wobec trudności szkolnych dziecka, szkoły i nauczycieli” – wyjaśnia ekspertka. Bożena Popiela przekazuje czytelnikom narzędzie doskonalące skuteczność rozmów z rodzicami i wymienia założenia, które mogą być wykorzystane w przygotowaniu się do efektywnej rozmowy coachingowej z opiekunem podopiecznego borykającego się z problemem z ortografią.
„Używamy ich na co dzień, ubarwiają nasz język, nierzadko intensyfikują treść i wymowę tworzonych przez nas tekstów. Jednak niepoprawnie odtworzone i niewłaściwie użyte w tekście frazeologizmy czy przysłowia mogą spowodować, że nasza wypowiedź przestanie być logiczna i przejrzysta, a stanie się niespójna lub nawet absurdalna czy śmieszna” – pisze dr Karolina Fober w artykule zatytułowanym „Przysłowia i związki frazeologiczne w kontekście podstawy programowej dla szkół podstawowych”, który publikujemy w rubryce „Kompetencje komunikacyjne”. Autorka przybliża czytelnikom budowę i kategorie frazeologizmów, a także ich typowe struktury, znaczenia oraz zasady stosowania w wypowiedziach w różnych odmianach i stylach języka.
„Według kryterium stopnia zespolenia składników wyróżniamy związki frazeologiczne stałe, łączliwe i luźne. Związki luźne najmniej nas w kontekście podjętego tematu interesują, gdyż są to po prostu konstrukcje tworzone każdorazowo, doraźnie, dla których jedynym ograniczeniem w tworzeniu danego zestawienia (związku) jest określony schemat składniowy charakterystyczny dla danego języka. (…) Bardziej charakterystyczne w kontekście podjętego tu tematu są związki frazeologiczne stałe i łączliwe. Związki frazeologiczne stałe funkcjonują w ten sposób, że ich całościowe znaczenie nie wywodzi się z sumy znaczeń poszczególnych składników zestawienia. Związku frazeologicznego «zjeść z kimś beczkę soli» nie tłumaczymy w ten sposób, że rzeczywiście spożywaliśmy z kimś niewiarygodną ilość soli, tylko oznacza to powiedzenie, że bardzo dobrze się z kimś znamy, bo przeżyliśmy ze sobą wiele mniej lub bardziej przyjemnych przygód i mamy wspólne doświadczenia” – wyjaśnia dr Karolina Fober.
