W listopadowym wydaniu czasopisma Polonistyka poruszamy temat nauki w zróżnicowanej grupie. Wyobraźmy sobie mózg, który pracuje na trzech poziomach: świadomości (Ś), podświadomości (P) i nieświadomości (N). Każdy poziom jest połączony kabelkami z ciałem. Każdy kabelek to jeden zmysł. W teorii wzorców mamy trzy kable: wzrok (W), ruch i bodźce czuciowe (R) oraz słuch (S), które w sześciu różnych kombinacjach „okablowują” mózg z ciałem, zaś każdy kabel dostarcza impulsy na inny poziom świadomości. Są dzieci, u których wzrok dostarcza bodźce na poziom świadomy i obrazy najsilniej pobudzą tę część mózgu, podczas gdy u innych ten sam obszar będzie najsilniej pobudzony przez dźwięki. W zależności od tego, w jaki sposób mózg okablowany jest z ciałem, taki jest indywidualny wzorzec myślenia dziecka. Co może zrobić nauczyciel, by na co dzień uczyć skutecznie w grupie różnorodnej pod wieloma względami? Jakie są wzrorce myślenia? Zapraszamy do lektury!