Dział: Praktyczny Przewodnik Nauczyciela
Alternatywne formy pracy
Już sam tytuł artykułu wprawia w zakłopotanie. Opowiadanie jako gatunek szkolnej wypowiedzi, którego genezy można szukać w formach literackich, z natury rzeczy wymyka się obiektywnej ocenie. Bo, po pierwsze, zasadę de gustibus non est disputandum można odnosić również do upodobań literackich, a po wtóre – nie każdemu została dana ta iskra, zwana talentem, która sprawia, że potrafimy opowiadaniem zaczarować słuchaczy.
Człowiek jest istotą społeczną, która nieustannie porozumiewa się z innymi: aby dowiedzieć się, jak trafić do najbliższego sklepu spożywczego, umówić się na randkę, wyrazić niezadowolenie, powiedzieć komplement, rozwiązać spór, odrzucić prośbę czy też na nią przystać. Asertywność to styl komunikacji, którym można się posłużyć w każdej z wymienionych sytuacji.
Pracuję nieprzerwanie jako polonistka od ponad trzydziestu lat. Szczęśliwie nie zdradzam jeszcze objawów demencji, więc doskonale pamiętam pierwsze lata w zawodzie. Pracowałam z zapałem, osiągałam sukcesy, ale też popełniałam mnóstwo błędów wynikających głównie z pychy. Byłam przekonana, że wiem wszystko, co niezbędne, jestem świetnie przygotowana do zawodu (wszak mam celujący z metodyki w indeksie!), zdobyłam niezbędną wiedzę (świetna średnia ocen na studiach, praca magisterska na pięć) i posiadam odpowiednie predyspozycje (aprobata i sympatia ze strony młodzieży, przyjacielskie z nią relacje). Jakie to „uczniowskie” i niedojrzałe, prawda?
