Współczesne metody nauczania języka polskiego na poziomie maturalnym wymagają od nauczycieli ciągłego poszukiwania nowatorskich narzędzi i technik, które przyciągną uwagę młodzieży i ułatwią im przyswajanie wiedzy. W odpowiedzi na te potrzeby powstały dwa niezwykłe pakiety – "Matura. Język Polski. Scenariusze zajęć dla nauczyciela. Pakiet nr 1" oraz "Pakiet nr 2". Przeanalizujmy, czym się one charakteryzują i jak mogą wspierać proces edukacyjny.
Uczniowie nie pamiętają tego, co było omawiane na poprzedniej lekcji? A może nieustannie musisz ich motywować do pracy, lecz mimo to większość nadal nie wie, w jakim celu się uczy? Od czego zależy zaangażowanie uczniów w proces edukacyjny?
Wakacje to czas, w którym chętniej sięgamy po lektury. Wśród tych najczęściej wybieranych znajduje się nie tylko beletrystyka, ale i poradniki oraz inne książki, które pomagają nam rozwijać swoje kompetencje, wiedzę i umiejętności. Poniżej prezentujemy kilka ciekawych propozycji dla dzieci i dorosłych.
Szacuje się, że rocznie u około trzystu nauczycieli stwierdza się chorobę zawodową, najczęściej mającą formę przewlekłej choroby narządu głosu. W zdecydowanej większości choroby te diagnozowane są u nauczycieli planujących już przejście na emeryturę, w związku z tym po zakończeniu okresu aktywności zawodowej mogą oni liczyć na wyższe świadczenia finansowe w okresie emerytalnym. Jak wygląda procedura stwierdzania choroby zawodowej u nauczycieli?
Temat związany ze sztuczną inteligencją budzi ostatnio wiele emocji. Bywa ona demonizowana, charakteryzowana jako zagrożenie dla bezpieczeństwa cyfrowego, edukacji, a nawet pokoju na świecie. W futurystycznych wizjach jawi się nie jako posłuszny cyfrowy byt wykonujący polecenia człowieka, ale jako humanoidalna świadomość wyłamująca się spod protekcji kreatora – człowieka.
13 maja w Auli Lubrańskiego Collegium Minus Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, redakcja czasopisma Charaktery miała niezwykły zaszczyt uczestniczyć w Inauguracji Fundacji im. Prof. Tadeusza Zgółki – wybitnego językoznawcy, znakomitego wykładowcy i pasjonata nauki, autorytetu i Mistrza wielu pokoleń filologów.
W ostatnich latach można w Polsce zaobserwować rosnące zainteresowanie możliwością kształcenia dzieci w domu. Jest to jeden z najbardziej dynamicznie rozwijających się ruchów edukacyjnych. I choć sama idea uczenia dzieci w domu nie jest nowa i funkcjonowała przez stulecia, można uznać ją nawet za najstarszą formę kształcenia, to współcześnie zainteresowanie tą formą nauki cały czas rośnie – i to w szybkim tempie.
Tak jak „trawa nie rośnie szybciej, gdy się za nią ciągnie” – jak mawiał prof. Gerald Hüther, pionier neurodydaktyki – tak również uczniowie nie będą motywowani do rozwoju przez krytykę i wytykanie błędów. Za to świetnym podłożem do ich wzrastania jest mądra informacja zwrotna, przepełniona zrozumieniem dla ucznia, ale także jasnym komunikowaniem oczekiwań. Dziś o tym, jak udzielać feedbacku w sposób wspierający samoocenę i poczucie kompetencji. „Porzućmy czerwone długopisy, zamieńmy je na zielone” – jak apeluje Marzena Żylińska.
Literatura jest jednym z najistotniejszych segmentów kultury narodowej – jej współczesności i dziedzictwa w postaci szacownej tradycji. Jest również jedną z ważniejszych form sztuki i wysublimowanym użyciem słowa. Wyrastająca w kulturze stanowi jej odbicie i manifestację zamkniętych w niej obrazów świata, ale jednocześnie potrafi przekazywać informacje o skomplikowanych indywidualnych i niepowtarzalnych zjawiskach ze sfery przeżyć duchowych. […] Te i inne jeszcze powody sprawiają, że spotkania z literaturą polską winny być stałym elementem każdej formy edukacji
Niewątpliwie wojna w Ukrainie oraz liczne zamieszki w Białorusi stały się powodem masowej emigracji obywateli krajów wschodnich do Polski. Chociaż język polski, ukraiński i rosyjski są do siebie podobne, to często nieznajomość nawet najprostszego słowa może spowodować problemy w komunikacji. Celem artykułu jest przedstawienie lektorom języka polskiego jako obcego praktycznych wskazówek, z których mogą skorzystać, prowadząc zajęcia zarówno grupowe, jak i indywidualne z osobami rosyjsko- i ukraińskojęzycznymi. Uwzględniam w nim typowe błędy popełniane (bądź powielane) przez te osoby podczas nauki języka polskiego. Należy zaznaczyć, że nie wszyscy obywatele Ukrainy na co dzień posługują się językiem ukraińskim – osoby mieszkające w centralnej i wschodniej Ukrainie często komunikują się bowiem w języku rosyjskim. Tekst nawiązuje zatem do języka rosyjskiego i ukraińskiego.
Żyjemy w świecie szybkiego przepływu informacji. Jedno kliknięcie powoduje, że news, sprawdzony lub nie, ma szansę obiec niemal cały świat. To wielka odpowiedzialność, ale i wielka pokusa, by kreować własny, zmanipulowany obraz świata. Jak pracować z młodymi ludźmi, by nie dawali się nabrać i nie powielali fake newsów? I czy w ogóle można coś zrobić, by budować świadomość w tym zakresie?
