Indywidualizacja pracy z uczniami

Dlatego od szkoły wymaga się, by każdy uczeń traktowany był indywidualnie, z uwzględnieniem jego zasobów i potrzeb. Indywidualizacja – będąca ustawowym obowiązkiem nauczyciela – jest więc sposobem takiego organizowania nauczania i wychowania, w którym nauczyciel uwzględnia występowanie tych różnic, by poszczególnym swoim podopiecznym zapewnić stymulację rozwoju na miarę ich możliwości i potrzeb. Bez względu na to, w jak licznej klasie przyszło nauczycielowi pracować.

Chór na wiele głosów

Zdaniem przeważającej części pedagogów, w dużej klasie nie ma mowy o efektywnej pracy edukacyjno-wychowawczej. Po pierwsze, bo nie ma możliwości indywidualizowania metod pracy do potrzeb poszczególnych uczniów. Po drugie, ponieważ nie ma odpowiednich warunków do wprowadzania aktywnych form nauczania, takich jak burza mózgów, realizacja indywidualnych lub grupowych projektów czy nauka przez doświadczanie. Po trzecie, duża liczba uczniów zwiększa ryzyko nieakceptowanych zachowań i występowania konfliktów wśród rówieśników. Po czwarte, nauczyciel w przeludnionej klasie zostaje obciążony ponadprogramową pracą, często traci kontrolę nad grupą, a uczniowie – wiedząc, że pedagog nie zdąży wszystkich odpytać i sprawdzić pracy domowej – tracą motywację do wysiłku.

Tymczasem badania oświatowe pokazują, że efekt dużej klasy nie jest tak istotny, jak podpowiadałaby intuicja czy też wspomniane argumenty pedagogów. Z analiz Instytutu Badań Edukacyjnych oraz Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu wynika, że nie ma bezpośredniego związku między wielkością klasy a w...