Klub poetycki

Zestawienie wierszy W. Szymborskiej i J. Mansztajna doskonale udowadnia tę tezę i jednocześnie otwiera perspektywę na ciekawą dyskusję na temat różnego postrzegania śmierci przez człowieka i zwierzę. Zderzenie tych dwóch odmiennych w swej poetyce tekstów może być także odważną i ciekawą nauką empatii.

Nagrodzona w 1996 roku literacką Nagrodą Nobla Wisława Szymborska należy już do klasyków literatury polskiej i wiele z jej wierszy odnajdziemy w podręcznikach do nauki języka polskiego, jednak już pochodzący z Gdańska Jakobe Mansztajn – mimo znaczących sukcesów literackich i blogerskich – jest poetą zupełnie nieznanym nauczycielom i najmłodszym odbiorcom. Jest autorem zaledwie dwóch książek poetyckich: Wiedeński high life (Portret, Olsztyn, 2009), za którą otrzymał Wrocławską Nagrodę Poetycką Silesius w 2010 roku w kategorii „Debiut roku”, a także nominację do Nagrody Literackiej Gdynia oraz tomiku poetyckiego Studium przypadku (WBPiCAK, Poznań, 2014), za którą otrzymał nominację do nagrody Splendor Gedanesis, a także nominację do Nagrody Poetyckiej im. W. Szymborskiej w 2015 roku. To także inicjator akcji Zjednoczenia Czytelniczego promującego czytelnictwo w kraju oraz poeta projektu Sfotografuj wiersz – Zwierszuj fotografie. 

Własnym głosem

Czarne mleko świtania pijemy cię nocą pijemy cię rankiem południem pijemy cię zmierzchem pijemy i pijemy.

Pul Celan, Fuga śmierci, w tłum. Jacka Filka

Drugi w dorobku Jakobe Mansztajna tomik Studium przypadku z 2014 roku swoim tytułem, ale i w pewnym sensie także poetyką, nawiązuje do zbiorku Zbigniewa Herberta Studium przedmiotu wydanego w 1961 roku. Mimo znaczących różnic – trzeba zaznaczyć, że młody autor wyraźnie...