Szekspir jest wszechobecny. W naszej świadomości funkcjonuje intensywniej niż niejeden polski pisarz. Wątki, postacie, symbole, motywy z jego dramatów pojawiają się we wszystkich dziedzinach sztuki i w rzeczywistości pozaliterackiej. Najlepszym dowodem na jego niesłabnącą popularność są nowe adaptacje jego dzieł. Niezbitym dowodem na to, że moda na Szekspira nie mija, a znajomość jego tekstów jest powszechna, jest wykorzystanie motywów Szekspirowskich nawet w reklamie.
Podczas egzaminów, jeśli jest wybór, uczniowie chętniej wybierają prozę niż poezję. A przecież przy interpretacji wiersza mamy dużo więcej wolności niż przy interpretacji prozy. Fragment powieści trzeba interpretować w kontekście całości, której można do końca nie znać lub nie pamiętać. Wiersz to twór zamknięty, skończony, nawet będąc częścią cyklu, broni się sam. A jednak… Kiedy zdawałam maturę, interpretację porównawczą wybierali na egzaminie dojrzałości tylko startujący na polonistykę. I to nie wszyscy. Przez lata niewiele się zmienia. Interpretacja wiersza odstrasza prawie tak skutecznie jak interpretacja sztuki. Poezja – nie tylko w szkole – nie jest współcześnie doceniana i lubiana. Refleksje na ten temat snują sami poeci.
Jak zachęcić uczniów do słuchania o poetach i pisarzach, skoro sam fakt, że są w obowiązkowym kanonie lektur, automatycznie wpisuje w ich biografię niedostępność i posągowość?
Interpretacja tekstu to najwyższy poziom polonistycznego wtajemniczenia. Kiedy mierzymy się z tekstem, wykorzystujemy całą wiedzę z literatury, języka, ale także z teorii i historii literatury. Obcując z literaturą i sztuką, interpretujemy ją – i jest to rzecz jak najbardziej naturalna. Czytając, interpretujemy i analizujemy nieświadomie, przeżywamy teksty, odbieramy intencje autora ukryte w tym, jak i o czym pisze. Dlaczego zatem podczas zajęć tak oczywista umiejętność każdego człowieka, dojrzałego na tyle, by odbierać świat nie tylko na poziomie dosłownym, nastręcza tylu problemów? Dlaczego szkolne: „Dokonaj analizy i interpretacji…” przeraża i sprawia trudności?
Warsztaty dziennikarskie są skierowane do uczniów zainteresowanych mediami i pracą dziennikarza. Dają możliwość zdobycia wiedzy związanej z tradycyjnymi i nowymi mediami, poznania warsztatu pracy dziennikarzy telewizyjnych i radiowych oraz wcielenia się w rolę dziennikarza poprzez udział w warsztatach twórczego pisania. Uczniowie opanowują podstawy sztuki dziennikarskiej i uczą się pisania artykułów. Umiejętności te wykorzystują w praktyce, tworząc własną gazetę. Jednocześnie doskonalą sprawność językową, uświadamiają sobie wagę kultury języka, uczą zasad etyki dziennikarskiej. Zajęcia uwrażliwiają młodych ludzi na rozmaite problemy społeczne. Młodzież ma możliwość wypowiedzenia się na ważne aktualne tematy z otaczającego świata. W programie zajęć znajdują się także planowane wyjścia, podczas których młodzież może podglądać pracę profesjonalistów, oraz blok zajęć poświęconych wybitnym dziennikarzom.
