Edukacja w warunkach wielokulturowości i wielojęzyczności – jak ją skutecznie wdrażać?

Marian Golka w książce Imiona wielokulturowości wyjaśnia: „Wielokulturowość to uświadomione współwystępowanie na tej samej przestrzeni dwóch lub więcej grup społecznych o odmiennych cechach kulturowych […].
Przyczynia się ona do wzajemnego postrzegania odmienności z różnymi tego skutkami – od antagonizmu i konfliktu do pełnej akceptacji i współdziałania”[1]. W literaturze znajdujemy jednak różne opisy pojęcia wielokulturowości, co wynika z powiązania jej definicji z zasadą wzajemnego determinizmu jednostek i struktur społecznych, przy czym wyjaśnienia wielokulturowości są zazwyczaj odnoszone do kilku poziomów analitycznych: oceny otaczającej rzeczywistości społecznej, akceptowanego systemu wartości, określonego porządku normatywnego powiązanego z polityczną ideologią multikulturalizmu oraz określonego sposobu zachowania[2]. 
Wielokulturowość uczy życia bez barier, zmniejsza znaczenie kategorii „innego”, umacnia wartości takie jak tolerancja i otwartość[3], a wielokulturowe miasta cechują się „utrzymującą się wśród mieszkańców [...]
świadomością zróżnicowania kulturowego, pełna jest akceptacja i docenianie [ich] wartości autotelicznej, racjonalne zarządzanie zróżnicowaniem kulturowym, w tym także uwzględnianie [ich] w praktyce życia zbiorowego w celu wykorzystania [ich] do powiększenia kapitału ekonomicznego, społecznego i kulturowego mieszkańców”[4]. Niewątpliwie w takich miastach proces adaptacji dzieci z Ukrainy w polskich szkołach będzie łatwiejszy niż w miejscowościach, w których wielokulturowość jest nowym zjawiskiem, dlatego niezwykle ważne w kontekście współczesnych wydarzeń jest rozwijanie wrażliwości kulturowej zarówno wśród nauczycieli, jak i uczniów, czyli coraz leps...