Puść „oczko” poezji,

ie sposób pisać o pomysłach na lekcje języka polskiego, które są związane z poezją, bez nawiązania do genialnej publikacji, jaką jest książka Stanisława Bortnowskiego i Anny Biernackiej pt. Scenariusze przekorne i prawie niemożliwe. Autorzy określają swoją misję nauczyciela jako ogrodnika, który sadzi kolejne palmy podobne do tej warszawskiej z rondzie de Gaulle’a! Oddając się lekturze o scenariuszach przekornych, można dostrzec jasne sygnały i komunikaty, które autorzy wysyłają do czytelnika.

Idąc za wyżej wymienionymi autorami, pragnę przybliżyć kilka zaleceń z obszaru twórczości adresowanych do nauczycieli:

Twórczość, która jest szczególnie ważna i potrzebna na lekcjach języka polskiego, dowartościowuje ucznia, czyni go podmiotem lekcji, spełnia jego ambicje, wyzwala go, rozwija go, daje mu też patent na oryginalność. W aspekcie metodycznym przeciwstawia się rutynie i powtarzalności, łamie przyzwyczajenia, niszczy stereotypy, jest też reklamą literatury, ciekawiej ją tłumaczy i popularyzuje, czyli przezwycięża niemoc rozumienia poezji. To doskonałe otwarcie na samodzielność i wyobraźnię2. Lekcje z poezji są szczególnie wdzięczne dla kształcenia zdolności twórczych. Poezja sama w sobie jest kwintesencją kreatywności, kondensacją innego spojrzenia na świat, więc jakby zachęca do wykraczania poza przyzwyczajenia i granice normalności –...