Polonista – innowator w świecie polonistycznych innowacji

Słowo „innowacja” pochodzi z języka łacińskiego od innovatio i oznacza odnowienie (łac. innovare – odnawiać, odświeżać). W zasobach internetu można znaleźć wiele znaczeń tego słowa. Według Encyklopedii zarządzania innowacja „to ciąg działań prowadzących do wytworzenia nowych lub ulepszonych produktów, procesów technologicznych lub systemów organizacyjnych”1. Z kolei Słownik języka polskiego interpretuje ją jako „wprowadzenie czegoś nowego; też: rzecz nowo wprowadzona”2. W zawężonym ujęciu innowacja jest po prostu wynalazkiem, który można w określony sposób wykorzystać, 
by np. ułatwić sobie pracę, natomiast w znaczeniu szerszym jest całym procesem wprowadzania produktu do użytku, zarzadzania nim, testowania i modyfikowania, a także analizowania informacji zwrotnej i wdrażania kolejnych rozwiązań. 
Innowacja to także wykorzystanie idei powstałych w innych dziedzinach i dopasowanie ich do własnych potrzeb. Może to być udoskonalenie technik sprzedaży, sposobów zarządzania przedsiębiorstwem, sposobu magazynowania, udoskonalenie linii produkcyjnej itp. Innowacje wiążą się z ciągłymi zmianami, mogą być one prostymi modyfikacjami już istniejących produktów, usług czy też procesów lub też ich całkowitą przemianą3.
Dla wielu ludzi pojęcie innowacyjności jest tożsame z pojęciem twórczości, a to z kolei wiąże się z kreatywnością. Człowiek kreatywny to między innymi ten, który jest zdolny tworzyć rzeczy mające pozytywną, określoną wartość, czyli związaną z prawdą czy pięknem. Znaczeń pojęcia „kreatywność” (tak jak innowacyjność) jest wiele: Richard Luecke, autor książki Zarządzanie kreatywnością i innowacją, uważa, że kreatywność jest „procesem rozwijania i wyrażania nowatorskich pomysłów w celu rozwiązania problemów lub zaspokajania potrzeb”4. Inny autor – Herald Haves – w książce pt. Jestem genialny, czyli jak wykorzystać w 100% swój potencjał umysłowy, pisze, że kreatywność jest „zdolnością samą w sobie do tworzenia cz...