Nie tylko kreda i tablica

Metody nauczania można definiować i klasyfikować 
na wiele sposobów. Jeden z nich przyjmuje za kryterium podziału postawę nauc zyciela i sposób uczenia się uczniów, wyróżniając metody: 

• podające: wykład informacyjny, pogadanka, opowiadanie, opis, prelekcja, anegdota, odczyt, objaśnienie,
• problemowe: metoda projektów, sytuacyjna, inscenizacje, gry dydaktyczne: symulacyjne, decyzyjne i psychologiczne, dyskusja: burza mózgów, panelowa, metaplan,
• eksponujące: film, sztuka teatralna, ekspozycja, pokaz, 
• praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe, laboratoryjne i produkcyjne, metoda projektów, 
• programowane – z użyciem komputera, tablicy multimedialnej, maszyny dydaktycznej, podręcznika programowanego. 

Do każdej z tych metod można przypisać sporą liczbę technik, ćwiczeń, zabaw, gier i strategii, jak chociażby: miniwykład, debata, scenki rodzajowe (psychodramy i socjodramy), inscenizacje (dramy), zabawy edukacyjne, gry psychologiczne, rysunki i prace plastyczne, muzyka i taniec (choreoterapia), teatr terapeutyczny, poster (inaczej plakat), praca w kręgu, rundka, dywanik pomysłów, mapa skojarzeń… Tak naprawdę nie o nazwę chodzi, bo każdy z ww. sposobów, można w pewnym stopniu przekształcić w metodę aktywizującą. Tradycyjny wykład, którego czasem trudno uniknąć, może stać się metodą aktywną, jeśli będzie odpowiednio prowadzony, a po wykładzie nastąpią techniki i ćwiczenia aktywizujące, utrwa...