Klub książki, czyli lektura na językach

W opinii publicznej funkcjonuje mit, że młodzi ludzie nie lubią czytać, po lektury nie sięgają, a czas wolny spędzają na rozrywkach wszelakich, byle z dala od książki. Bezsprzecznie jest to powszechne przekonanie, nawet jeśli nieprawdziwe. Dlaczego tak uważamy? Stereotyp ten ma zapewne źródło w statystkach – we wspomnianym już raporcie Biblioteki Narodowej na temat stanu czytelnictwa w Polsce czytamy, że w 2014 roku aż 58% respondentów przyznało, że w ciągu ostatniego roku nie przeczytali ani jednej książki. Należy jeszcze poczekać, zanim uda się sformułować wnioski dotyczące stanu polskiego czytelnictwa w 2015 roku, można jednak przyjąć założenie, że liczby te nagle znacząco nie wzrosną, więc smutny wniosek: „Polacy nie czytają” pozostanie nadal aktualny. Jednak szczegółowa lektura raportu pozwala zauważyć, że pomimo ogólnej tendencji spadkowej, to właśnie w grupie młodzieży znajdziemy najwięcej czytelników, w tym również tych regularnych (czytających ze stałą częstotliwością) i intensywnych (czytających dużo). Jak wykorzystać ten potencjał młodych ludzi, dla których książka jednak nie jest wrogiem?  

Czytają czy nie czytają? 

Jako polonistka pracująca z młodzieżą, również przez pewien czas wierzyłam mitowi. Oprócz opinii społecznej, której często nieświadomie ulegamy, najbardziej zwiodła mnie  kwestia lektur, po które uczniowie, trochę z zasady, sięgają niechętnie. Niełatwo przekonać siedemnastolatka, że książka, którą właśnie mu „narzuciłam”, zachwyci go i doskonale wypełni mu wolny czas – nawet zdana matura nie jest już dziś dla licealisty wystarczającym argumentem, aby wypożyczyć Lalkę, gdy w Internecie aż roi się od streszczeń. Gdy w 35-osobowej klasie pięć osób przeczyta lekturę w całości, a kolejne pięć dotrwa do połowy, to bardzo łatwo sformułować powierzchowny wniosek, że młodzież w ogóle nie czyta. Czytają więc czy nie czyt...