Nauczycielka języka polskiego, pracująca z młodzieżą licealną; doktorantka Wydziału Polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmuje się literaturą polską XX i XXI wieku.
„Wzniesiono to miasto na pograniczu trzech żywiołów (…): na glinie pamięci, na piaskach snów i na podziemnej wodzie zapomnienia” – na takich oto literackich fundamentach Magdalena Tulli buduje swoje Sny i kamienie. Odwołując się do utrwalonych motywów, oszczędnym językiem mnoży światy i multiplikuje znaczenia, aby uchronić swój tekst przed jednoznacznością interpretacji i oczywistością formy.
Jak słusznie zauważył prof. Marian Stala: „O dziecku wrzuconym w świat rzeczy i ludzi napisano tysiące stron”, by zaraz jednak dodać, że „liczne pokrewieństwa i podobieństwa nie osłabiają tomu Nowickiej”, złożonego z czterdziestu czterech mikrohistorii, wskrzeszającego konwencję prozy poetyckiej, polemizującego zaś z mitem dzieciństwa.
Księga przypadku i przeznaczenia – takim dopiskiem opatrzono okładkę Traktatu o łuskaniu fasoli. Dopiskiem, który prowokuje pytanie, dlaczego istniejemy w konkretnej, tylko nam przeznaczonej konfiguracji zdarzeń. Wiesław Myśliwski, dociekając, co określa nasz los – predestynacja czy raczej zbieg okoliczności – podtrzymuje jednocześnie ponadczasową wątpliwość dotyczącą sensu i celu ludzkiego życia.
Gdy Izydor zadeklaruje chęć pomocy w poprawianiu świata, usłyszy od zakonnika: „Świata nie da się ulepszyć ani pogorszyć. Musi zostać taki, jaki jest”. To jedno zdanie można uznać za rodzaj filozoficznej puenty wypływającej z powieści „Prawiek i inne czasy” autorstwa Olgi Tokarczuk - nietuzinkowej pisarski i eseistyki, laureatki licznych nagród, a także wielbicielki Junga, feminizmu i wiedzy tajemnej.
„Pan Forztik pochylił się i szepnął mi do ucha: <Tylko spokój, panie Hrabal...
Proszę dodać gazu (…). Tak... A teraz skręcimy w lewo. I proszę włączyć dwójkę. I natychmiast przyhamować, rozejrzeć się... Mamy tu znak podporządkowania... I jedziemy w prawo (…). Straciliśmy szybkość, a więc trzeba znów zredukować do jedynki (…)”1– tak czeski autor przedstawił początki swojej jazdy na motocyklu, nie wiedząc jeszcze, że za prawie 40 lat stanie się inspiracją dla Pawła Huellego.
Ostatnio zadałam swoim uczniom najprostsze, a zarazem najtrudniejsze pytanie na świecie – czym jest miłość? Odpowiedzieli mi: uczuciem, fascynacją, afektem, poświęceniem, a wreszcie – rozczarowaniem. Byli już po lekturze Sońki. Ale w tej powieści miłość to tylko pretekst. Tak naprawdę Karpowicz chce powiedzieć o wiele więcej.
„Młodzież nie czyta” – oto powszechny wniosek na temat czytelnictwa w polskich szkołach. Aby obalić ten mit, warto powołać się na raport Biblioteki Narodowej z 2014 r. To właśnie w grupie młodych ludzi (15–19 lat) znajdziemy najwyższy odsetek czytelników – aż 71%. Zatem młodzież chętnie sięga po książę, pytanie – czy zawsze po właściwą? Jak uchwycić i wykorzystać ten zapał, a tym samym wyrabiać pozytywne nawyki oraz świadomość czytelniczą? I najtrudniejsze pytanie – jak promować czytelnictwo poza lekcjami języka polskiego?
