Dlaczego idee od starożytności do współczesności mają postać kobiety?

Przebieg lekcji

Lekcja 1

• Nauczyciel(ka) pokazuje uczniom cztery przedstawienia plastyczne: Nike z Samotraki, Rozum Cesarego Ripy, Wolność wiodącą lud na barykady Eugene’a Delacroix, Alegorię umarłej Polski Włodzimierza Tetmajera. Pyta, co łączy te przedstawienia. Pierwszą cechą wspólną jest fakt, że są to przedstawienia plastyczne (rzeźba, grafika, obraz olejny, polichromia), choć różne pod względem techniki i czasu powstania (II w p.n.e.; 1593, 1831, 1895 r.). Drugą cechą je łączącą jest fakt, że przedstawiają postaci kobiece. Trzecią – być może nieuchwytną jeszcze na tym etapie – jest alegoryczność tych przedstawień. 
• Nauczyciel(ka) dzieli klasę na cztery grupy i prosi uczniów o jak najdokładniejsze opisanie na karcie pracy (załącznik nr 2, punkt I) przypisanego ich grupie dzieła sztuki. Nauczyciel(ka) kontroluje pracę grup w jej trakcie – ta faza ma charakter przygotowawczy.
• Następnie nauczyciel(ka) pyta klasę, czy można te przedstawienia nazwać alegorycznymi. Prosi uczniów o przypomnienie, czym jest alegoria. Następnie czyta fragmenty artykułu J. Abramowskiej (załącznik nr 3), omawiając je z klasą punkt po punkcie, w trakcie omówienia grupy uzupełniają zadanie II. 1. oraz pierwszą część tabeli z punktu II. (załącznik nr 2).
• Uczniowie w grupach starają się uzupełnić drugą część tabeli (załącznik nr 2) i prezentują ją na forum.
• Na zakończenie lekcji uczniowie powinni dojść do wniosku o alegorycznym charakterze przedstawień z dzieł sztuki.

Proponowane zadanie domowe: indywidualna odpowiedź na pytanie z punktu III karty pracy (załącznik nr 2).

Lekcja 2

• Drugą lekcję nauczyciel(ka) otwiera lekturą prac domowych ochotników (minimum po jednej pracy z każdej grupy), a następnie pyta, czy według uczniów przypadkiem jest, że na wszystkich tych przedstawieniach alegoria przyjęła postać kobiety...