Czy Brutus zasłużył na piekło, czyli ćwiczenie argumentacji

Początki teorii wymowy

Przemowa Antoniusza to crème de la crème retoryki, pokaz siły perswazji i literackiego kunsztu. Szekspir nie mógł wybrać lepszej scenerii dla zobrazowania kultury retorycznego agonu – starożytna mównica była miejscem, gdzie sztuka wymowy stworzyła swój kanon.

Początki retoryki wiążą się z działalnością Koraksa i jego ucznia Tejzjasza w V w. p.n.e. Ich nauki trafiły na właściwy grunt. 
Po upadku tyranii w koloniach greckich na Sycylii i w wyniku rozwoju życia politycznego – demokratycznego – tego regionu umiejętność sprawnego wyrażania poglądów i przekonywania do swoich racji, głównie w kontekście powszechności sądowych batalii o „rewindykację konfiskowanych kiedyś majątków”, stała się nader cenna. Ci dwaj syrakuzańczycy pokazywali, w jaki sposób właściwie użyte słowo może być środkiem do osiągnięcia postawionego celu. Co więcej – twierdzili, że retoryki można się nauczyć.

Jej źródeł nie należy jednak szukać wyłączni...