Ciężar postpamięci

Uczeń czyta komiks 

Stało się tak z kilku powodów: ten tekst kultury potrafi zaintrygować odbiorcę rozwiązaniami formalnymi, otwiera przed młodym czytelnikiem fikcyjną rzeczywistość, która jest tak odmienna od doświadczanej kultury dnia codziennego, wreszcie sytuuje się wśród przekazów znamiennych dla czasów dominacji multitechnologii. Połączenie tekstu literackiego i przedstawienia wizualnego konstytuuje wypowiedź artystyczną, będącą obiektem wzmożonej admiracji młodych czytelników. 

Współczesne nastolatki, których osobowości zostały ukształtowane podczas rewolucji cyfrowej, niezwykle chętnie sięgają po teksty kultury popularnej, odrzucając pozycje z klasycznego kanonu lektur szkolnych. To prawda, że wśród pozycji „ogwiazdkowanych” w podstawie programowej nauczyciele i uczniowie nie znajdą komiksów. Ale dzisiejsza młodzież preferuje odbiór historii obrazkowych, w których treść zostaje zapisana w popularnych „chmurkach” i „dymkach”, umieszczając je na szczycie list bestsellerów książkowych. Można zasadnie zauważyć, że to tylko kwestia prywatnej aksjologii ucznia w wieku adolescencji, jednak fenomen czytelniczych olśnień i fascynacji komiksowymi przekazami dawno już wykroczył poza obręb sezonowej mody. Wystarczy przyjrzeć się w środkach komunikacji miejskiej, czym interesuje się młodzież, co trzyma w dłoniach i czyta (jeżeli czyta), jakie pozycje są przedmiotem jej wzmożonego oglądu, jakie treści uaktywniane są na czytnikach i na ekranach urządzeń mobilnych. I okazuje się, że komiks dominuje w sferze tekstów kultury najczęściej wybieranych przez młodzież. Może dlatego, że nastolatki potrafią odnaleźć w komiksowej rzeczywistości te wartości i te emocje, z którymi silnie identyfikują własne doświadczenia egzystencjalne. Czasem zdarza się i tak, że uczniowie sięgają po komiks, ponieważ we współczesnym obiegu kulturowym dany tytuł został opatrzony negatywną e...