Eduentuzjastka, członkini grupy Superbelfrzy RP, doradczyni metodyczna, certyfikowana trenerka oświaty, nauczycielka języka polskiego i edukacji medialnej, wykładowczyni akademicka, koordynatorka ogólnopolskich i międzynarodowych projektów edukacyjno-humanitarnych. Od 18 lat z powodzeniem prowadzi klasy medialne, funkcjonujące na mocy programu autorskiego. Współpracuje z „Małymi Charakterami” i „Nowymi Horyzontami Edukacji Filmowej”. Autorka publikacji dydaktycznych i lekcji dla grupy TVN Discovery oraz koordynatorka Lekcji w sieci. Prowadzi bloga Facetka od polaka.
Dramat Stanisława Wyspiańskiego powraca na moich lekcjach języka polskiego co roku. Za każdym razem staram się omawiać go pod innym kątem, zwracając uwagę na cele, potrzeby uczniów, ich możliwości, fascynacje, zainteresowania. Jak zachwycić Wyspiańskim? Nie wiem, ale kiedy posiądę tę tajemną wiedzę, z pewnością poświęcę jej sążnisty artykuł w szacownym piśmie dla polonistów.
Podstawa programowa sugeruje, że na trzecim etapie edukacyjnym nasi uczniowie powinni doskonalić umiejętności wyrażania własnych ocen, argumentacji, kształcić umiejętności formułowania oraz uzasadniania sądów na temat dzieł literackich i tekstów kultury. W szczególności natomiast zwraca się uwagę na umiejętności retoryczne, w tym zasady tworzenia spójnych, logicznych i właściwych pod względem kompozycyjnym wypowiedzi argumentacyjnych o wyższym stopniu złożoności.
Literatura jest jednym z najistotniejszych segmentów kultury narodowej – jej współczesności i dziedzictwa w postaci szacownej tradycji. Jest również jedną z ważniejszych form sztuki i wysublimowanym użyciem słowa. Wyrastająca w kulturze stanowi jej odbicie i manifestację zamkniętych w niej obrazów świata, ale jednocześnie potrafi przekazywać informacje o skomplikowanych indywidualnych i niepowtarzalnych zjawiskach ze sfery przeżyć duchowych. […] Te i inne jeszcze powody sprawiają, że spotkania z literaturą polską winny być stałym elementem każdej formy edukacji
