Słowa Romany Cudak powinny zachęcić nas, nauczycieli i nauczycielki, do tego, by w obszar działań kształcących kompetencje językowe uczniów z Ukrainy włączyć literaturę, która powinna funkcjonować jako integralna część lekcji i swoim ukształtowaniem językowym inspirować do poszerzenia kompetencji komunikacyjnych. Literatura obecna podczas lekcji języka polskiego dla cudzoziemców jest bez wątpienia sposobem na „zanurzenie się” w polskiej kulturze, w skład której wchodzą tradycją, obyczajowość i sztuka.
Poloniści stanęli przed wyzwaniem związanym nie tyle z trudnością wyboru tekstów literackich wspomagających nauczanie języka polskiego jako obcego, ile z problemem związanym z przygotowaniem uczniów z doświadczeniem uchodźstwa do egzaminu ósmoklasisty czy egzaminu maturalnego. W środowisku szkolnym wyraźnie słychać utyskiwania związane z absurdem sytuacji, w której ucznia, dźwigającego na sobie traumę wojennych przeżyć, włącza się w polski system edukacji i niemalże bez szczególnych udogodnień oczekuje od niego, że przystąpi do egzaminów kończących poszczególne etapy edukacyjne. Bez względu na to, jak krytycznie ocenimy tę skomplikowaną sytuację, w której znaleźli się uczniowie...
Wykorzystanie literatury w procesie nauczania języka polskiego jako obcego (na podstawie doświadczeń z uczniami z Ukrainy)
Literatura jest jednym z najistotniejszych segmentów kultury narodowej – jej współczesności i dziedzictwa w postaci szacownej tradycji. Jest również jedną z ważniejszych form sztuki i wysublimowanym użyciem słowa. Wyrastająca w kulturze stanowi jej odbicie i manifestację zamkniętych w niej obrazów świata, ale jednocześnie potrafi przekazywać informacje o skomplikowanych indywidualnych i niepowtarzalnych zjawiskach ze sfery przeżyć duchowych. […] Te i inne jeszcze powody sprawiają, że spotkania z literaturą polską winny być stałym elementem każdej formy edukacji
Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.
