Tutoring szkolny jako edukacja ku mądrości – wybór, możliwość czy konieczność?

Tymi wiodącymi według mnie cytatami (z punktu widzenia trenera twórczego myślenia) chciałabym zaprosić Państwa do krótkiej refleksji nad edukacją w polskiej szkole rozumianej jako proces systematycznego nauczania/uczenia się mądrego myślenia i nad postawą nauczyciela w roli tutora w świecie zmienności, niepewności, złożoności i niejednoznaczności, jakie panują w środowisku naszym i naszych uczniów, oraz podzielić się narzędziami stosowanymi przeze mnie w praktyce edukacyjnej. 
Nie jest tajemnicą, z jakimi wyzwaniami mierzy się współczesna rzeczywistość szkolna. Wśród nich wymienia się nieustannie dominujący model pruskiej szkoły, być może przydatny w erze industrialnej. Akcentuje się brak znaczącej metodyki pracy z uczniem – szytej na miarę XXI w., umożliwiającej wolność, niezależność i autonomię ucznia. Przywołuje się model nauki opartej nieustannie na formule „3 × Z” rozumianej jako: zakuć, zaliczyć, zapomnieć, zamiast „3 × Z” w odsłonie: zapytaj, zobacz, zadziałaj – modelu związanego ze zmianą postaw i zachowań. 
Coraz częściej słychać przekonanie, że szkoła jest miejscem nudy, braku skuteczności, a uczeń ją kończący nie posiada rozwiniętych kompetencji miękkich, czyli umiejętności społecznych (zdolności osobistych i interpersonalnych), które warunkują to, jak się zachowuje, integruje z innymi ludźmi czy też organizuje własną pracę.
W trakcie prowadzonych przeze mnie warsztatów przeznaczonych dla młodzieży i ich nauczycieli, tutoringu nauczycielskiego oraz sesji coachingowych, na pierwszych miejscach kompetencji, w których odczuwalne są deficyty, a możliwych do „zaopiekowania się” na już, plasują się: 

• brak umiejętności radzenia sobie ze stresem i presją czasu, 
• brak umiejętności organizacji procesu uczenia się i zarządzania sobą w czasie,
• negatywne nastawienie, pasywność, 
• niewykorzystany potencjał twórczy, a co za tym idzie – nierozwijana kreatywność i brak otwartości na nowe rozwiązania,
• brak umiejętności radzenia sobie z krytyką,
• bierność, ospałość w działaniach, brak zaangażowania, 
• rozproszona uwaga i związany z nią brak umiejętności skupienia się na celu, 
• brak umiejętności aktywnego słuchania, 
• niechęć do pracy zespołowej, 
• negatywne nastawienie do zadań i wyzwań. 

Każdy człowiek, bez względu na swój wiek, powinien mieć szansę na indywidualne wsparcie. Zasługuje na to, aby się doskonalić na każdym etapie kształcenia w rozmaitych dziedzinach, umiejętnościach, zg...