Scenariusz lekcji do filmu Twój Simon (reż. Greg Berlanti, USA 2018)

Temat zajęć	Każdy zasługuje na wielką miłość
Grupa wiekowa	Szkoła podstawowa, klasy VII–VIII i gimnazjum, klasa III
Czas realizacji	1 lub 2 godziny lekcyjne*
Zagadnienia  edukacyjne	Stereotypy jako problem społeczny. Jak wpływają na nasze myślenie? Kompleksy i tajemnice. Moja samoocena wobec presji środowiska. Odkrywanie własnej seksualności – o czym muszę wiedzieć, wchodząc w dorosłość? Prawo do prywatności w dobie Internetu. Kiedy naruszamy czyjeś dobro? Mój światopogląd a zjawisko homofobii. Na jakich wartościach opieram własne sądy?
Cele operacyjne	Poznawcze uczeń/uczennica: wnikliwie analizuje film „Twój Simon”, bierze udział w rozmowie o tożsamości jednostki, wpływie grupy, tożsamości zbiorowej,  podejmuje tematykę poczucia inności, uczy się charakterystyki bohaterów, analizuje relacje: rówieśnicy w grupie, jednostka i grupa, dorośli i dzieci, uczy się języka filmu,  poszerza swoją wiedzę o uczuciach i relacjach ludzkich, konforntuje swoje przekonania z innymi,  snuje refleksję o relacjach między ludźmi Kształcące uczeń/uczennica: uczeń analizuje stany emocjolnalne bohaterów, uczy się opowiadać o tematach tabuizowanych, podejmuje refleksję o problemach, które jego rówieśnicy mogą skrywać, dostrzega zagadnienia etyczne, kształci umiejętności trafnego argumentowania, refleksji nad zachowaniem swoim i innych Wychowawcze uczeń/uczennica: potrafi analizować problemy etyczne współczesnego świata,  uczy się empatii,  dostrzega sytuację jednostki w grupie i grupy wobec jednostki
Metody i formy pracy	praca w grupie i na forum klasy, w zespole trzyosobowym, rozmowa w większej grupie, podejmowanie autorefleksji, metoda „dwóch plecaków”
Pomoce dydaktyczne	dwa puste plecaki, kartki o grubości bloku technicznego w formacie A5, flamastry, duży arkusz papieru z narysowanym schematycznym plecakiem, tablica lub flipchart, sala z krzesłami ustawionymi w okręgu

* Wskazówka: nauczyciel może wybrać zagadnienia do omówienia i zrealizować proponowane zadania w krótszym czasie.

 

Przebieg zajęć

• Zanim rozpocznie się lekcja, pomieszczenie powinno być przygotowane tak, aby wszyscy mogli siedzieć w kole. 
• Nauczyciel wita uczniów i rozpoczyna spotkanie od metody „dwóch plecaków”.

Uczniowie siedzą w kole i odpowiadają na pytanie nauczyciela: „Co przynieśliście dzisiaj do szkoły w swoich plecakach?”. Podczas takiej wolnej rozmowy uczniowie zwykle rozmawiają o książkach, które mają w plecaku, przedmiotach, jakie dzisiaj są w szkole, o pracach domowych, drugim śniadaniu, a także wielu rzeczach, które noszą w plecakach, ale niekoniecznie są potrzebne na lekcji: o słuchawkach, telefonach, książkach, które czytają w tramwaju, jakichś prywatnych notesach, kosmetyczkach itd. Nauczyciel prosi, aby do pustego plecaka, który przygotował, powkładali to, co noszą na co dzień. Uczniowie wkładają: książki, zeszyty, piórnik, bidon z wodą itd.

Nauczyciel ustawia plecak na środku klasy i mówi: „Nauczyciele często mówią, że uczeń przychodzi do szkoły z dwoma plecakami. Jeden z nich jest właśnie taki, jak to opisaliście, i zapakowany jest tymi wszystkimi przedmiotami, które tu włożyliście. Drugi plecak jest niewidzialny, ponieważ człowiek pakuje do niego zawsze to wszystko, o czym rozmyśla, wszystkie swoje uczucia, emocje, relacje z ludźmi, świat swoich wewnętrznych przeżyć. Tego, co w danej chwili czujemy, nie jesteśmy w stanie zostawić, zawsze zabieramy ze sobą. Jak myślicie, co to jest?”. 

Nauczyciel wyciąga jeszcze jeden pusty plecak i ustawia go koło pierwszego, zapełnionego książkami. Rozdaje uczniom kartki w rozmiarze A5 o grubości bloku technicznego. I prosi o wykonanie następującego polecenia: „Zastanówcie się, co uczniowie noszą w niewidzialnych plecakach i z czym przychodzą do szkoły. Zapiszcie to na karcie i włóżcie ją do drugiego, pustego obecnie plecaka”.

Uczniowie mają na wykonanie zadania kilka minut. Zastanawiają się, a potem zapisują. Nauczyciel powinien zrealizować ten element lekcji powoli, dając uczniom czas na refleksję. Nad tym zadaniem każdy pracuje sam i w ciszy. Powoli uczniowie wkładają do plecaka swoje kartki. Następnie nauczyciel prosi jednego z uczniów, aby wyciągał z plecaka po kolei kartki i odczytywał je. Zwraca się do klasy: „Teraz powoli będziemy odczytywać te kartki, a wy zdecydujcie, co z tych przyniesionych tematów/problemów/emocji uczeń chciałby schować i wciąż trzymać w niewidzialnym plecaku, a czego nie boi się pokazać innym.” 

Uczeń odczytuje, a pozostali wybierają, dyskutując nad poszczególnymi problemami. Układają karty na podłodze według następującej zasady: jeśli sprawa nie jest krępująca – kartka położona jest napisem do góry. Jeśli uczniowie decydują, że wymienione sprawy są do ukrycia w szkole, kartka zostaje położona napisem do dołu, tak by ukryć temat. Dialog może wyglądać według następującego schematu:
Uczeń wyjmuje kartkę z plecaka, odczytuje: 

Nauczyciel: Jak ułożymy tę kartkę? Czy w szkole brak pieniędzy to wstyd?
Uczniowie: Tak, bo nie można pójść z innymi do McDonald’sa albo nie ma się dobrego telefonu.
Nauczyciel: Jak kładziemy kartkę?
Uczniowie: Napis dołem. Zasłaniamy.
Uczeń wyjmuje następną kartkę: 

Nauczyciel: Czy nieśmiałość to w szkole rzecz wstydliwa? 
Uczeń 1.: Tak, bo trzeba zawsze być ziomkiem.
Uczeń 2.: Nie, przecież ja też ...