Jak pisać żywo i barwnie?

Kształcenie sprawności pisania w zróżnicowanych sytuacjach komunikacyjnych. Rozwijanie zainteresowania uczniów językiem jako składnikiem dziedzictwa kulturowego

Uczeń:

• przekształca stylistycznie podany tekst;
• porównuje styl swojej wypowiedzi ze stylem powieści Kornela Makuszyńskiego;
• rozróżnia środki językowe typowe dla stylu artystycznego;
• określa funkcją środków językowych zastosowanych w utworze literackim;
• stosuje w swoich wypowiedziach środki językowe nadające im żywy i obrazowy charakter;
• wyszukuje w utworze środki stylistyczne i nazywa je

• komunikacja na poziomie klasy
• dokonywanie celowych zabiegów redakcyjnych w zakresie przekształcania stylistycznego tekstów

•  klasyczna problemowa (klasyfikacja według Szloska)
• praca indywidualna i zbiorowa

• karty pracy (zadania 1–7) dla każdego ucznia
• słownik języka polskiego dla każdej pary uczniów
• kserokopie fragmentów powieści Szatan z siódmej klasy Kornela Makuszyńskiego do analizy porównawczej (załącznik 1)

90 minut

Wprowadzenie

Lekcję rozpoczynamy od rozmowy z uczniami na temat ich ulubionych książek. Pytamy, w jaki sposób pisarze przyciągają uwagę czytelników, pobudzając ich ciekawość i wyobraźnię oraz czy łatwo jest to osiągnąć. Zapisujemy na tablicy temat lekcji

Badanie (I)
i przekształcanie (I)

Rozdajemy karty pracy. Uczniowie czytają tekst i uzupełniają go określeniami, które nadadzą mu bardziej plastyczny i obrazowy charakter (zadanie 1)

Prezentacja (I)

Kilku uczniów odczytuje uzupełnione teksty. Pozostali oceniają, który tekst najbardziej im się podobał

Badanie (II)
i przekształcanie (II) 

Rozdajemy fragment I powieści Szatan z siódmej klasy K. Makuszyńskiego (załącznik 1) i prosimy o porównanie go z tekstem z zadania 1., a następnie o sformułowanie wniosku (zadanie 2)