Biblioterapia jako metoda w pedagogice

Stały kontakt dziecka z książką ma bardzo istotny wpływ na rozwój jego osobowości. Książka oddziałuje – poprzez swe treści – na myśli, uczucia i postępowanie, rozwija wrażliwość na piękno języka, wzbogaca słownictwo, pogłębia i poszerza wiadomości i zainteresowania, daje możliwość zrozumienia innych ludzi i otaczającego świata oraz pobudza wyobraźnię. Od dawna psychologowie zwracają uwagę rodzicom, nauczycielom i wychowawcom, że czytanie literatury odgrywa bardzo ważną rolę w rozwoju intelektualnym dziecka. Szczególnie docenia się funkcję dydaktyczną, wychowawczą, profilaktyczną, a także terapeutyczną literatury. Czytanie książek pozwala uchronić dziecko od negatywnych emocji, smutku, żalu czy gniewu, które silnie przeżywa. Literatura dziecięca kształtuje pozytywne wzory osobowe. Dlatego zaczęto doceniać książkę jako środek terapeutyczny o dużych możliwościach.

Biblioterapia jako metoda oddziaływania terapeutycznego stała się przedmiotem coraz większego zainteresowania. Literatura nabrała znaczenia terapeutycznego już za czasów panowania Ramzesa II. Wtedy bibliotekę traktowano jako ,,lecznicę dusz”. W XVII wieku jezuici prowadzący szpitale polecali swoim pacjentom czytanie książek religijnych oraz tekstów kontemplacyjnych. W XVIII wieku w klasztorach i zakonach szczególnie kładziono nacisk na refleksyjne czytanie. J. B. Dubos głosił wówczas, że człowiek musi mieć czymś zajęty umysł, bo w przeciwnym razie nudzi się i jest nieszczęśliwy. Później wprowadzono do szpitali teksty religijne i rozrywkowe. W XX wieku nastąpił rozwój zastosowania literatury w medycynie. Niestety, druga wojna światowa przerwała badania naukowców nad wpływem literatury na życie i zdrowie człowieka. W Polsce biblioterapię zaczęto rozpowszechniać w drugiej połowie lat sześćdziesiątych. Zaczęto zakładać coraz więcej bibliotek, w tym również w szpitalach. 

W roku 1966 Amerykańskie Stowarzyszenie Bibliotekarzy przyjęło oficjalnie, że ,,biblioterapia to użycie wyselekcjonowanych materiałów czytelniczych jako pomocy terapeutycznej w medycynie i psychiatrii, także poradnictwo w rozwiązywaniu problemów osobistych przez ukierunkowane czytanie”. 

Według E. Tomasik biblioterapia to ,,zamierzone działanie przy użyciu książki lub materiałów niedrukowanych (np. filmy, płyty DVD, audiobooki, obrazy itp.) prowadzące do celów rewalidacyjnych, resocjalizacyjnych czy ogólnorozwojowych”.

Celem biblioterapii jest psychiczne i duchowe wsparcie, np. w akceptacji własnej niepełnosprawności, akcept...