Przyjrzyjmy się chwilę nam i naszej pracy. Jak wyglądają nasze lekcje? Jakie mamy plany i pomysły? Jakimi dysponujemy środkami, metodami, narzędziami, by lekcje były efektywne i efektowne? Czy jesteśmy zadowoleni i usatysfakcjonowani z tego, co robimy? A może chcielibyśmy czegoś innego, nowego? Co zrobić, aby to osiągnąć? Po czym poznamy, że nowe metody i techniki podobają się uczniom? Po czym poznamy, że nauczanie kreatywne i nowoczesne będzie sprzyjało nauce efektywnej? Jak jest teraz, a jak może być? Co warto zrobić, aby osiągnąć upragnione lekcje języka polskiego? Jak zainteresować uczniów? Jak sprawić, aby czytali lektury chętnie i ze zrozumieniem? Jak sprawić, aby uczniowie umieli i nie bali się wyrażać swoich opinii? Jak powtarzać z uczniami to, co naprawdę jest ważne i przydatne?
POLECAMY
To tylko krótka lista pytań, które przychodzą do głowy, myśląc o temacie retorycznych sposobów na lekturę krok po kroku. Nie ma gotowego przepisu na sukces. Nie podam złotej zasady. I dobrze. Dlaczego? Bo moim celem jest to, żeby każdy stworzył swój zestaw zasad, najbardziej zindywidualizowany – jak tylko to możliwe. Odpowiedzi na postawione pytania powinny być możliwie najbardziej dopasowane do nauczyciela i jego ucznia.
Czytanie tekstów literackich przez uczniów w dzisiejszych czasach bywa kłopotliwe. Poloniści często mierzą się z sygnałami, że nie warto czytać lektur, bo są nudne czy niezrozumiałe. Jak to łatwo skwitować – to zależy. Zadaniem nauczyciela kreatywnego i współczesnego, w mojej opinii, jest „wejść w buty” ucznia i dać mu prawo głosu. Uczniowie to istoty rozumne, które mają swoje zdanie i chcą je głosić. Nie bójmy się oddać głosu uczniowi. Nie bójmy się być obok ucznia, kiedy mówi, że dana książka po prostu mu się nie podoba. Nie bójmy się przyjąć tych sygnałów – a lepiej będzie na nie zareagować odpowiednio wcześniej.
Na początku zajmijmy się sposobami na lekturę. Z tyłu głowy mam cel nadrzędny, by uczeń chciał i mógł o tekście literackim mówić. Co się składa na ten stan rzeczy? Na pewno trzy elementy:
- wyrażanie sądów na temat postaci i zdarzeń,
- wykorzystanie multimediów,
- wspólne utrwalanie wiedzy przed egzaminem.
Pytanie zasadnicze brzmi: JAK to zrobić? JAK to wdrożyć? Moja odpowiedź jest jedna:
treść + forma = SUKCES
Jako treść rozumiem wkład merytoryczny. Przyjmujemy fakt, że uczeń zna treść lektury – w całości lub we fragmentach. Jest gotowy, aby pracować z tekstem w klasie.
Jako formę rozumiem opakowanie, sposób podania ćwiczeń, nic innego jak dostosowanie metod i te...
