Papier i pióro w wirtualnej przestrzeni polonistów

Komputery w dłoń – reaktywacja pisma ręcznego 

Wnaszych czasach podstawowym narzędziem pracy nauczycieli oprócz głosu i pióra stał się internet, a właściwie jego zasoby oraz różne aplikacje, takie jak strony www, portale edukacyjne. Jednak pomimo dynamicznego rozwoju różnych aplikacji edukacyjnych ręczne pisanie nadal jest najskuteczniejszą metodą przyswajania wiedzy. Istnienie synergistycznego efektu „ręka-oko-mózg” w procesie nauczania pozostało potwierdzone przez liczne badania naukowe.
Znając ten efekt, na bazie kilku patentów technologicznych została zaprojektowana aplikacja wspierająca edukację polonistyczną poprzez używanie ręcznej notacji. Podstawą jest komputer zamknięty w obsadce pióra wraz z wkładem atramentowym, tzw. pióro cyfrowe. Pióro zostawia ślad atramentowy na papierowej kartce i równocześnie skanuje go do swojej wewnętrznej pamięci. Sprzęt ten połączył dwa światy. Rzeczywisty tekst napisany dłonią człowieka uzbrojoną w pióro jest automatycznie transliterowany na język maszynowy rozumiany przez aplikację. Dzięki „nauczeniu” komputera odczytywania pisma ręcznego może on analizować i przetwarzać otrzymaną z pióra informację wg potrzeb edukacyjnych.

Automatyczne ocenianie dyktand – wsparcie dla nauczycieli

Podczas Kongresu Polonistycznego odbył się pokaz tej innowacyjnej metody. Pokaz poprowadzony przez Panią Małgorzatę Haller – prezesa firmy technologicznej Oppe Sp. z o.o., potwierdził, że aplikacja komputerowa z piórem cyfrowym może wspierać edukację polonistyczną w jej wszystkich aspektach. Przeprowadzono na żywo eksperyment polegający na publicznym napisaniu dyktanda z języka polskiego z wykorzystaniem cyfrowego pióra przez uczestników kongresu. Zgłosiło się ok. 10 ochotników. Otrzymali oni aktywne formularze dyktanda oraz cyfrowe pióra. Treść dyktanda została odczytana – były to 2 krótkie zdania zaproponowane przez prof. Halinę Zgółkową i prof. Jana Miodka. Ochotnicy pisali dyktando piórami cyfrowymi na kartkach w swoich miejscach w sali. Po zakończeniu pisania pióro cyfrowe przesłało dokonane nim napisy do aplikacji komputerowej. Aplikacja w ułamku sekundy oceniła każdą pracę. Wskazała błędy, przyznała punkty i zaproponowała ocenę wraz z komentarzem. To działo się natychmiast po zakończeniu zdalnej transmisji BT informacji z pióra do aplikacji. Codziennością nauczyciela jest sprawdzenie ręczne nawet 100 dyktand czy zeszytów. Każdy nauczyciel wie, ile czasu to zajmuje, nie mówiąc już o konieczności noszenia wszystkich materiałów.

A co uczniowie na pióra cyfrowe? 

Awiecie Państwo, jak uczniowie dają sobie radę z takim sprzętem? Przeprowadzono eksperyment w Społecznym Gimnazjum nr 55 w Warszawie w klasie 1. W obecności kilku nauczycieli 10 uczniów wzięło udział w pilotażowej lekcji. Otrzymali pióra cyfrowe oraz szablony pisemnych sprawdzianów i papierowe zeszyty cyfrowe. Każdy z uczniów rozwiązywał pisemnie zadania, pisał dyktanda i notował treści lekcj...