Z moich obserwacji wynika, że istnieją dwie kategorie „młodych autorów”, którzy zmagają się z pierwszymi próbami literackimi. Jedną z nich stanowią dzieci, które nie wierzą w swoje możliwości, mają wiele obaw związanych z powodzeniem swojego dzieła. Drugą stanowią uczniowie, którzy bez zahamowań przelewają całą swoją wyobraźnię na papier, ale nie zwracają przy tym w ogóle uwagi na uporządkowanie myśli czy spójność kompozycyjną tekstu. Każda z tych grup z równie wielkimi emocjami wyczekuje opinii dotyczącej wypracowania – tzn. oceny postawionej przez nauczyciela. Nietrudno sobie wyobrazić, co się dzieje, kiedy ta ocena nie jest wymarzoną. Mimo poświęconego czasu, włożonego trudu, dokonania wielu wyborów – ocena „4” czy „3” jest dla ucznia po prostu przykra. Oczywiście jako nauczyciele możemy powiedzieć, że na początku, „na zachętę” warto po prostu stawiać same bardzo dobre oceny. Jednak jestem zdecydowanym przeciwnikiem takiego rozwiązania. Niesie ono ryzyko utrwalania błędnych nawyków u uczniów, braku świadomości dotyczącej koniecznych do rozwoju działań i w konsekwencji jedynie odsunięcia w czasie słabszych ocen za twórcze pisanie.
Co więc robić, aby doceniając wkład w napisaną pracę, pomóc uczniom zauważyć ich mocne strony, zbudować wiarę w siebie i jednocześnie wskazać im błędy, które powinni poprawić? Pozornie wydaje się to bardzo trudne, jednak z całą pewnością nie jest niemożliwe. Osobiście wierzę, że pomóc może tu wspierająca informacja zwrotna, którą stosuję zamiast ocen i w której siłę wierzę tym mocniej, im dłużej i częściej stosuję ją na co dzień w swojej pracy. Dzięki niej wiele razy byłam świadkiem uczniowskiego budowania wiary we własne możliwości i rozwijania u nich umiejętności twórczego pisania.
POLECAMY
Czym jest informacja zwrotna (iz)?
Przede wszystkich chcę podkreślić, że prawdziwa informacja zwrotna (IZ) NIE JEST KOMENTARZEM do oceny. W powszechnej opinii dość często mylona jest bowiem z uzasadnieniem, jakie daje nauczyciel do wystawionego przez siebie stopnia. Takie uzasadnienie jest oczywiście ważne i potrzebne, ale nie stanowi rozwijającej informacji zwrotnej. Prawdziwa IZ w ogóle nie łączy się ze stopniem, zakłada natomiast rzeczywistą współpracę nauczyciela z uczniem i nie przewiduje przy tym kar za niedociągnięcia czy porażki. IZ towarzyszy uczniowi w procesie uczenia się, docenia jego starania i wspiera w tych obszarach, które są dla niego trudne.
W szkole przyzwyczailiśmy się do oceniania, które opiera się na ODEJMOWANIU. Jeżeli uczeń umie wszystko, otrzymuje piątkę, jeśli trochę mniej, zasłużył na czwórkę, jeśli jeszcze mniej – dostaje trójkę itd. Informacja zwrotna tymczasem ma wskazywać, co uczeń już umie i pomóc mu DODAĆ nowe umiejętności i wiedzę do tych, które już wcześniej posiadał.
Aby pomóc uczniowi prawidłowo wykonać otrzymane od nauczyciela zadanie, niezbędne są kryteria, z którymi będzie pracował na etapie opanowywania nowyc...
