Autor: Anna Podemska-Kałuża
Doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Zakładzie Dydaktyki Literatury i Języka Polskiego UAM w Poznaniu, autorka publikacji z zakresu edukacji wielokulturowej oraz indywidualizacji nauczania uczniów o specyficznych potrzebach edukacyjnych. Jej zainteresowania naukowo-badawcze dotyczą również zagadnień wielozmysłowości w literaturze, kulturze i edukacji oraz nowoczesnych form komunikacji, zwłaszcza w przestrzeni wirtualnej.
Obserwacja rzeczywistości szkolnej dowodzi, że systematycznie powiększa się grupa uczniów, która nie czyta poezji i poza przymusem lekcyjnym nie poświęca czasu na jej lekturę. Możliwości, jakie stworzyła nauczycielom rewolucja cyfrowa w szkole, warto też odnosić do tekstów zaliczanych do kanonu poezji literatury polskiej.
Literatura współczesna jest zwrotem ku literaturze dokumentu osobistego. Tym terminem Roman Zimand nazwał spory obszar literatury, która wyraża osobiste stanowisko autora tekstu w sposób na tyle wyraźny, że czytelnik może poznać jego stosunek do zdarzeń przedstawionych w utworze. Zdaniem badacza, literaturę dokumentu osobistego tworzy pisarstwo autobiograficzne z takimi gatunkami, jak autobiografia, dziennik, pamiętnik, wspomnienie, relacja, list, wyznania, wywiad-rzeka, literacki autoportret.
Komiks jest jedną z najważniejszych ikon współczesnej popkultury, z którą bardzo silnie utożsamia się młodzież. W dobie coraz powszechniejszego stanu nieczytania uczniów komiks stał się jednym z nielicznych gatunków literackich wzbudzających autentyczne zainteresowanie czytelnicze młodych ludzi. Jako forma ekspresywnej wypowiedzi artystycznej, silnie deprecjonowana przez dorosłych, zawładnęła uczniowską wyobraźnią.
Współczesna szkoła funkcjonuje w społeczeństwie informacyjnym1. Z roku na rok coraz więcej nauczycieli efektywnie eksploruje cyberprzestrzeń dla celów edukacyjnych, jednak dla wielu szkolnych polonistów praca z wykorzystaniem najnowszych technologii cyfrowych pozostaje wyzwaniem.