Wojna i jej wszyscy synowie

Dość trudno ożywić dzisiaj Homera, skoro nie udało się to nawet twórcom wielkiej amerykańskiej superprodukcji kinowej, pomimo wielkiego budżetu i osadzenia hollywoodzkich amantów w roli głównych bohaterów (Eric Bana jako Hektor, Brad Pitt jako Achilles). Film Troja był tylko pośpieszną widokówką z wojny, nie niósł w sobie żadnych nowych znaczeń. Co więcej, usztywniał Homera, odrzucając spadek tradycji greckiej, bo z miłości Achillesa i Patroklesa czynił opowieść o męskiej przyjaźni. Tymczasem Oswald nie schlebia gustom popularnym, nie fabularyzuje, nie dramatyzuje (jakby opis wojny wymagał jeszcze większej dramatyzacji!). 

Jej poemat skupia się wyłącznie na scenach śmierci, jest wielkim wyliczeniem trupów, katalogiem imion i sposobów śmierci. 

Pisze Homer:
„A Menelaj żywego dostaje Adrasta.
Gdy biegły przestraszone rumaki do miasta,
O pniak się zawadziły; tak przy smutnej tamie
...