Dofinansowanie bazy dydaktycznej szkoły

Czy istnieje potrzeba dofinansowania?

Wydawać by się mogło, że to zbędne pytanie. W dzisiejszej elektroniczno-internetowej rzeczywistości, zdominowanej przez rozmaitej maści show, książka stała się nieatrakcyjna, a biblioteka jawi się jako ciasna sala zastawiona regałami, do której idzie się zazwyczaj po nudną lekturę. Niektórym interesujące książki kupią rodzice, inni nie czytają i nie będą czytać wcale. Współcześnie oferuje się mnóstwo atrakcji zwanych „zajęciami rozwijającymi”. One nie wymagają czytania. Nawet nie trzeba czytać lektur. Przed laty było to zobowiązaniem uczniów. Jako utwory streszczone, opisane i zanalizowane lektury znajdują się w brykach, dostępne są powszechnie w internecie w rozmaitych wariantach interpretacyjnych. Niektórzy nauczyciele w swojej praktyce wolą nie dociekać głębiej, na ile ich uczniowie rzeczywiście zapoznają się z tekstami lektur. Test egzaminacyjny tego nie ujawni. Nie wymaga wywodu, wykorzystania kontekstów interpretacyjnych. Biblioteki ulegały stopniowej degradacji. Ta moja smutna refleksja pogłębiona została przez informacje, jakie zebrałam w czasie realizacji rządowego programu: Książki naszych marzeń. Szkoły, składając wnioski o dofinansowanie bibliotek, charakteryzowały ich wyposażenie oraz warunki pracy w bibliotece. Przyznam, że była to bardzo smutna lektura. Choć wniosek zdaje się być jeden: wszystko zależy od ludzi, od ich sposobu postrzegania biblioteki, a nie od miejscowości i zasobności regionu. Na poparcie swego poglądu przytoczę fragmenty kilku wypowiedzi.

Biblioteka szkoły, do której uczęszcza 259 uczniów, położona w jednym z największych i najbogatszych miast w Polsce na Śląsku:

Biblioteka szkolna ze względu na warunki lokalowe znajduje się w pomieszczeniu, w którym odbywają się również inne zajęcia dydaktyczne. Ze względu na brak własnego pomieszczenia księgozbiór ulokowany jest na regałach szaf...