Po nitce do kłębka, czyli jak zaplanować efektywne nauczanie języka polskiego jako obcego (na podstawie doświadczeń w pracy z uczniami ukraińskimi)

Przyczyny emigracji naszych wychowanków zazwyczaj znacząco wpływają na ich adaptację w nowym środowisku oraz szczególnie w początkowym okresie nauki w polskiej szkole istotnie oddziałują na motywację do uczenia się. Z perspektywy nauczyciela niezwykle ważne jest spojrzenie na tę sytuację nieco inaczej, niż jesteśmy do tego przyzwyczajeni, a mianowicie dobrze uświadomić sobie, na jakie potrzeby ucznia w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę. Z całą pewnością warto zauważyć, że najważniejsze w pracy z cudzoziemcami jest zaspokojenie najpierw potrzeb znajdujących się na najniższych piętrach piramidy Maslowa. Z kolei często nauczyciele są przekonani o swoim powołaniu przede wszystkim do zaspokajania potrzeb poznawczych młodego człowieka. Jeśli tak spojrzymy na to zagadnienie, dostrzeżemy konieczność takiego podejścia do nauczania języka polskiego jako obcego, które nade wszystko będzie uwzględniać kwestie zaspokajania wszystkich potrzeb ucznia, w tym bardzo ważnej potrzeby bezpieczeństwa i szacunku. Aby osiągnąć w tym zakresie sukces, dobrze jest odpowiednio zaplanować proces dydaktyczny, uwzględniając potrzeby, cele i możliwości ucznia. 
Od czego zatem zacząć proces nauczania języka polskiego jako obcego, by nie zniechęcić siebie i ucznia? 

Tradycyjnie od nauki alfabetu

Wydaje się to szczególnie ważne w kontekście nabycia umiejętności czytania, a w konsekwencji również rozumienia języka oraz komunikowania się w nim. Dla uczniów ukraińskich to najważniejszy i niezbędny wstęp do nauki języka polskiego. Przejście od cyrylicy do alfabetu łacińskiego zazwyczaj jednak, wbrew potocznemu twierdzeniu o trudnościach w opanowaniu pisowni, nie pow...