Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Ukończyła studia podyplomowe z zakresu glottodydaktyki polonistycznej, oligofrenopedagogiki, reżyserii teatru dzieci i młodzieży oraz doradztwa zawodowego i personalnego. Jest nauczycielką języka polskiego i doradczynią zawodową w XXI Liceum Ogólnokształcącym w Łodzi, nauczycielką języka polskiego jako obcego, nauczycielką konsultantką w Powiatowym Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli i Doradztwa Metodycznego w Pabianicach oraz egzaminatorką OKE.
Przygotowanie do matury ustnej w zasadzie powinno być wpisane na stałe do harmonogramu działań nauczyciela polonisty niemalże na każdej lekcji. Już od I klasy warto angażować ucznia w tworzenie i wygłaszanie wypowiedzi monologowych oraz prowadzenie rozmowy na określony temat z koniecznością formułowania argumentów czy kontrargumentów. Skoro repetitio est mater studiorum, należy ćwiczyć mówienie na każdej lekcji, uznając tę kompetencję za tak samo istotną jak pisanie czy czytanie.
Rozpoczęcie pracy z uczniem cudzoziemskim, niezależnie od tego, czy jest to praca indywidualna, czy zespołowa, albo czy dotyczy dzieci, czy młodzieży, zawsze wiąże się z obawami. Dlatego szczególnie ważne w procesie dydaktycznym jest zadbanie o dobrostan zarówno ucznia, jak i nauczyciela. Dziecko cudzoziemskie wchodzące do polskiego systemu edukacyjnego doświadcza szoku kulturowego w związku z przebywaniem w nowym środowisku, ale i nauczyciel często jest zagubiony i niepewny swoich kompetencji. Aby poczuć się pewniej w zupełnie nowej sytuacji, dobrze jest zaplanować proces dydaktyczny, biorąc pod uwagę zarówno cel uczenia się języka polskiego, jak i sytuację życiową ucznia.
