Edukacja to podróż, która może mieć funkcję „terapeutyczną” – tak dla nauczyciela, jak i dla ucznia. Nauczając, uczymy się odkrywać to, co „niewidoczne dla oczu”. Poznajemy siebie i pomagamy uczniom dokonać tego samego – dotrzeć do zakamarków ich własnego „ja”. Jak sprawić, aby lekcje języka polskiego przygotowywały nie tylko do zdania egzaminów zewnętrznych, lecz przede wszystkim do stania się świadomymi dorosłymi? W jaki sposób możemy wprowadzić na swoich zajęciach elementy tutoringu znanego z czołowych międzynarodowych uniwersytetów?
Autor: Łukasz Szeliga
Tutor, nauczyciel i specjalista ds. komunikacji. Interdyscyplinarne wykształcenie przekłada na praktykę, rozwijając kompetencje kluczowe u dzieci i młodzieży z różnych stron świata. Jako trener i facylitator wspiera nauczycieli i nauczycielki w zakresie edukacji spersonalizowanej, pracy z uczniami z doświadczeniem migracji oraz komunikacji. Twórca, współtwórca i członek inicjatyw społecznych działających na rzecz zmian w edukacji (BeCom!, W.I.E.M, Timszel). Uczy języka polskiego jako ojczystego, obcego i drugiego, a także Business Management w ramach programów IB DP i Cambridge. Prowadzi przestrzeń rozwojowo-edukacyjną w Krakowie w duchu podejścia spersonalizowanego.
Świadomość różnic kulturowych jest podstawowym, niezbywalnym aspektem nauczania każdego języka. Jako nauczycielki i nauczyciele mamy szczególny wpływ na to, jakie umiejętności i kompetencje nasze uczennice i nasi uczniowie zyskają i rozwiną, aby wkroczyć w dorosłe życie, także zawodowe. W jaki sposób uczyć języka, aby dbać o rozwój kompetencji interkulturowej oraz interkulturowej kompetencji komunikacyjnej wśród uczniów, zwłaszcza w obliczu sytuacji nauczania grup „mieszanych”, w których uczą się zarówno Polacy, jak i przedstawiciele innych narodowości i kultur?