12 lipiec/sierpień 2024 Polski w praktyce Uczeń z dysleksją w szkole a zaburzenia emocjonalno-motywacyjne Michalina Ignaciuk Wyniki badań pokazują, że obniżenie samooceny wśród dzieci z dysleksją dotyczy aż 89% z nich. Co więcej, wykazano, że niski poziom samooceny utrzymuje się na tym poziomie lub wciąż się obniża w miarę postępu edukacji szkolnej. Innym niepokojącym wskaźnikiem jest to, że 33% adolescentów z zaburzeniami uczenia się, w tym z dysleksją, choruje na depresję. Czym jest dysleksja? Istnieje wiele definicji dysleksji, a chaos terminologiczny z pewnością nie ułatwia poszerzania rzetelnej wiedzy na ten temat wśród nauczycieli i rodziców. Przytoczę dwie definicje dysleksji. Pierwsza pochodzi z Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-11, sporządzonej przez Światową Organizację Zdrowia. W kategorii „Rozwojowe zaburzenia uczenia się” 6A03.0 (w starszej wersji ICD-10 „Specyficzne trudności w uczeniu się” F 81.0) mieści się: dysleksja – rozwojowe zaburzenie uczenia się w zakresie czytania, dysortografia – rozwojowe zaburzenie uczenia się w zakresie ekspresji pisemnej, dysgrafia – rozwojowe zaburzenie w zakresie opanowania poprawnego poziomu graficznego pisma (kaligrafii), dyskalkulia – rozwojowe zaburzenie uczenia się w zakresie matematyki.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTMwMjc0Nw==